W dniu 2016-12-14 o 20:47, Luke pisze:

> Coś około 4 klasy, na przedmiocie "przyroda" jest kilka lekcji o czymś,
> co nazwałbym maksymalnie uproszczoną wiedzą o projektowaniu
> eksperymentu. Ale dość obszerną, z definicjami. Tylko potem zapomina się
> o tym na lata.

Wiesz, to jest drobiazg w porównaniu z tym, jak wygląda cała reszta
szkolnictwa. Mam tutaj na myśli chociażby sposób, w jaki prezentuje się
historię nauki i techniki. Uczniowi przedstawia się długą listę
"wybitnych jednostek", które "wyprzedzały swoje czasy" i w momencie
genialnej imaginacji wpadły na jakiś pomysł, który miał zmienić świat.
Zaraz potem pojawiał się opór ze strony otoczenia, nierozumiejącego
doniosłości wielkiego odkrycia. Taka narracja nie ma wiele wspólnego z
rzeczywistą metodą naukową, pełną żmudnej pracy, błądzenia w ślepych
uliczkach oraz kolektywnego wyszukiwania i poprawiania błędów.

Nic dziwnego, że potem jeden youtuber z drugim jest przekonany, że wpadł
na genialny pomysł, tylko te głupie elity z tytułami naukowymi nie chcą
mu tego przyznać. Przecież w szkole uczyli, że tak wyglądały wielkie
odkrycia naukowe.

Na studiach też nie zawsze jest lepiej. Kiedyś miałem okazję rozmawiać
ze znajomymi, którzy kończyli wtedy pisać prace magisterskie. Dyskusja
zeszła na jakieś cięższe tematy światopoglądowe. Czego to ja się wtedy
nie dowiedziałem...
1) Nie można udowodnić, że magia nie istnieje. Dopóki nie dostarczysz
dowodu jej nieistnienia, można spokojnie zakładać, że jest prawdziwa.
2) Ewolucja to tylko teoria, a więc jeszcze nie dostarczono dowodu jej
prawdziwości.
3) Nauka to tylko jeden z wielu sposobów patrzenia na świat. Nie jest
ani lepszy, ani gorszy np. od mitów i magii praktykowanej przez
prymitywne plemiona. To po prostu nasza lokalna wersja sposobu
tłumaczenia świata.