Pan Jakub Rakus napisał:

>> Znowu pewnie czegoś nie rozumiem, ale do tej pory sądziłem, że przy
>> robieniu rysunków technicznych, to się używa kresek w kolorach
>> symbolicznych. Żeby je odróżniać, może tych kolorów być najwyżej kilka.
>> Licząc okrągło, niech będzie 16. Jeśli ktoś nie potrafi zrobić rysunku
>> bez użycia stu kolorów (a nie daj Boże 256), to jest dupa nie projektant.
>
> Przy samym "rysowaniu" elementu, cy nawet jakiejś bardzo złożonej
> konstrukcji faktycznie używa się kilku-kilkunastu kolorów i to
> wystarczy, ale współcześnie profesjonalne projektowanie zaczyna się
> od modelu 3D, z którego potem generuje się płaskie rzuty, często
> tylko jako dokumentacja do szuflady, bo obrabiarki też tworzą w 3D.

No właśnie, o tym, to ja pisałem w poprzednim akapicie. Program CAD,
to system robiący w geometrii analitycznej -- przelicza sobie te
wszystkie współrzędne i robi nam co potrzeba. Wśród tych przekształcań
jest i zamiana modelu 3D na obraz 2D. Ale to nie to samo, co robi karta
graficzna z akceleratorem przy strzelaniu z pepeszy do zombiaków. Karta
robi to szybko, za to główny procesor dokładnie i wiarygodnie -- tak,
by przekształcone dane pozostały, a nie tylko pokazały się na ekranie
i gdzieś uleciały.

Dzieją się też w kartach różne CUDA, które pozwalają na korzystanie
z procesora GPU Nvidia do numerycznych obliczeń. Ale AutoCAD chyba
z tego nie korzysta. Kiedyś banki robiły w ten sposób różne symulacje
(chyba liczyli jak by tu najlepiej przerolować resztę świata) i nawet
zamawiali do tego karty graficzne bez wyjśćia na monito, wkładali ich
po kilka do jednego peceta.

> Ale jak się okazuje przy tworzeniu w 3D potrzebne jest...
>
>> Wierne oddanie kolorów w programach CAD
>
> i nie po to, żeby projektantowi taka wizualizacja miała w czymkolwiek
> pomóc, bo do tego wystarczy te kilka kolorów (swego czasu rzeźbiłem w
> robocie w Inventorze i 5 kolorów dla konstrukcji złożonej z około 100
> elementów było dla mnie aż nadto). To jest NIEZBĘDNE, gdy przylezie
> kierownik z marketingu i powie, że on MUSI klientowi pokazać jak będzie
> wyglądać finalny produkt, tak żeby się klient na miejscu poszczał z
> radości i zamówił pierdylion sztuk.

Też nie do końca tak. Jak przyjdzie kierownik, to chwilę pokrzyczy
i zaraz sobie pójdzie. W monitor ledwie co spojrzy. A zresztą, co on
sie zna na kolorach. Klient też nie będzie się w to gapił, zresztą
lepiej takiego na warstat nie wpuszczać. Pokaże mu się na monitorze
(lub telewizorze, a jeszcze lepiej rzutniku) w sali konferencyjnej.
Nikogo tam nie obchodzi, by kolory były wierne, wązne, by były ładne.
A to zawsze podkręcić można.

Znajomi mają drukarnię i studio graficzne przy niej. Zresztą dobrzy
fachowcy, po porządnych studiach poligraficznych, a nie jacyś
przyuczeni do tłuczenia etykietek na jabole. Jak kupują monitory,
to takie po pięć tysięcy. A ja im czasem tłumaczę, że one im po nic.
Bo kilent przeważnie chce mieć aple w kolorze PANTONE-ileś, logo
i liternictwo w innym dobrze opisanym pantonie, a zdjęcia, to już
dają wyfotoszopowane po swojemu. Na tych monitorach, to se najwyżej
można na skończone dzieło popatrzeć, ale broń Boże coś zmieniać
w kolorach w stosunku do tego, co było suwakami wycmykane przy
składaniu do kupy. Więc co kogo obchodzi jak monitor oddaje kolory?
Ważnie, że offset wydrukuje dobrze.

--
Jarek