Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> napisał(a):

> Wmak napisał:
>
> > Działanie pętli rozmagnesującej polega na przepływie na początku dużego
> > prądu i jego PŁYNNEGO zaniku do zera.
>
> Nie tyle PŁYNNEGO, co OSCYLACYJNEGO zaniku.

Zabrakło w moim tekscie jednego słowa - "dużego prądu ZMIENNEGO" a oscylacji
żadnych nie ma w opisywanym typowym pozystorowym układzie rozmagnesowującym
telewizora zasilanego z sieci AC.
>
> > Do tego służy właczony szeregowo z cewką rozmagnesowującą POZYTSTOR
> > - na zimno ma niewielką, rzędu kilkudziesięciu omów oporność, więc
> > w pierwszym momencie płynie kilka A.
> > Pozystor się rozgrzewa, w ciągu 1-2 sekund jego oporność rośnie
> > o kilka rzędów a prąd zanika prawie do zera.
>
> Skoro ten pozystor wciąż jest gorący w czasie pracy telewizora, to
> jednak płynący przezeń prąd zdecydowanie różni się od zera.

W typowym układzie prąd płynie w dodatkowej podgrzewajacej pastylce a w
pastylce włączonej szeregowo z cewkemi prąd nie płynie.
Spotyka się czasem uproszczony układ z pojedyńczym szeregowym pozystorem -
jego charakterystyka temperaturowa, pojemność cieplna itd. są tak dobrane,
że niewielki prąd szczątkowy i skutki wywołanego nim pola magnetycznego "na
gorąco" nie są zauważalne na obrazie.
Orientacyjnie: w momencie włączenia oporność pozystora kilkadziesiąt omów,
prąd kilka A a po nagrzaniu oporność pozystora rośnie do rzędu
kilkudziesięciu kiloomów, płynie kilka mA, co daje moc wydzielaną w
pozystorze rzędu wata i temperaturę wystarczającą do ustalenia równowagi.

> Inną metodą rozmagnesowywania jest obwód rezonansowy z udziałem tejże cewki
> i dodatkowego kondensatora. Po pobudzeniu takiego obwodu impulsem,
> wytwarzają się w nim gasnące drgania, akuratnie do rozmagnesowania
> kineskopu. Tutaj po zakończeniu tej imprezy żaden prąd już nie płynie.

Takie "drgania gasnące" w układzie L/C inaczej zwane są OSCYLACJAMI (w moim
rozumieniu tego słowa - definicji nie będę szukać))
W "domowych" kolorowych telewizorach zasilanych z sieci AC takiego układu
rezonansowego w mojej ponad 30-letniej pracy z TV-Kolor nie spotkałem.
Rozwiązanie to jest stosowane w sprzęcie przenośnym, zasilanym DC z baterii,
bo tam nie ma skąd wziąć prądu zmiennego.
Czasem układ bywał stosowany w profesjonalnych monitorach telewizyjnych i
komputerowych, wyposażonych w funkcję "Degauss" - chociaż zwykle wystarczają
dwa pozystory przełączane przekaźnikiem - po włączeniu zasilania jeden się
nagrzewa a drugi zimny "czeka" na naciśnięcie przycisku.
Kolejne rozmagnesowanie możliwe po ostygnięciu tego pierwszego.
>
> Ciekawe czy ktoś już policzył, ile niedobrego dwutlenku węgla przedostaje
> się do atmosfery z powodu tych pozystorów. I ile elektrowni można by było
> wyłączyć, gdyby zamiast nich stosowano inne metody rozmagnesowywania.
>
Tymi 1-2W traconymi w pozystorze tak bardzo bym się nie przejmował, w
starych telewizorach znacznie więcej mocy traci się w różnych opornikach
tłumiących niepożądane oscylacje w układach odchylania, liniowych
stabilizatorach napięcia, rdzeniach przetwornic, traf WN itd.
Jeszcze wieksze straty bywały w pracujących non stop, także po wyłączeniu
pilotem, głównych zasilaczach.
Znam telewizory, które w czasie pracy pobierają 60-150W a w STBY ze 20-30W -
ciepła obudowa "uśpionego" sprzętu.
Dopiero od chyba ok 10 lat producenci telewizorów zaczęli na to zwracać
uwagę i zaczęli stosować oddzielne zasilacze dla odbiornika zdalnego
sterowania i przekaźnika włączającego resztę telewizora - "na czuwaniu"
pobór mocy rzędu 1 W.
Wmak

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/