Wmak napisał:

>> Skoro ten pozystor wciąż jest gorący w czasie pracy telewizora, to
>> jednak płynący przezeń prąd zdecydowanie różni się od zera.
>
> W typowym układzie prąd płynie w dodatkowej podgrzewajacej pastylce a w
> pastylce włączonej szeregowo z cewkemi prąd nie płynie.
> Spotyka się czasem uproszczony układ z pojedyńczym szeregowym pozystorem -
> jego charakterystyka temperaturowa, pojemność cieplna itd. są tak dobrane,
> że niewielki prąd szczątkowy i skutki wywołanego nim pola magnetycznego "na
> gorąco" nie są zauważalne na obrazie.
> Orientacyjnie: w momencie włączenia oporność pozystora kilkadziesiąt omów,
> prąd kilka A a po nagrzaniu oporność pozystora rośnie do rzędu
> kilkudziesięciu kiloomów, płynie kilka mA, co daje moc wydzielaną w
> pozystorze rzędu wata i temperaturę wystarczającą do ustalenia równowagi.

Dziękuję za wyjaśnienia. Takich mocy właśnie się spodziewałem -- co do
rzędu wielkości.

>> Inną metodą rozmagnesowywania jest obwód rezonansowy z udziałem tejże
>> cewki i dodatkowego kondensatora. Po pobudzeniu takiego obwodu impulsem,
>> wytwarzają się w nim gasnące drgania, akuratnie do rozmagnesowania
>> kineskopu. Tutaj po zakończeniu tej imprezy żaden prąd już nie płynie.
>
> Takie "drgania gasnące" w układzie L/C inaczej zwane są OSCYLACJAMI
> (w moim rozumieniu tego słowa - definicji nie będę szukać))

Tym bardziej czuję się zobowiązany do wyjaśnienia w rewanżu, że w "ogólnym
rozumieniu tego słowa" DRGANIA i OSCYLACJE znaczą jedno i to samo. Jedno
i drugie może być gasnące lub nie.

> W "domowych" kolorowych telewizorach zasilanych z sieci AC takiego układu
> rezonansowego w mojej ponad 30-letniej pracy z TV-Kolor nie spotkałem.
> Rozwiązanie to jest stosowane w sprzęcie przenośnym, zasilanym DC z baterii,
> bo tam nie ma skąd wziąć prądu zmiennego.
> Czasem układ bywał stosowany w profesjonalnych monitorach telewizyjnych i
> komputerowych, wyposażonych w funkcję "Degauss" - chociaż zwykle wystarczają
> dwa pozystory przełączane przekaźnikiem - po włączeniu zasilania jeden się
> nagrzewa a drugi zimny "czeka" na naciśnięcie przycisku.
> Kolejne rozmagnesowanie możliwe po ostygnięciu tego pierwszego.

Do wnętrza telewizora zdarzało mi się zaglądać ledwie kilka razy w życiu,
właśnie jakieś 30 lat temu. Ale w monitorach używanych przeze mnie chyba
zawsze był jakiś oscylator.

>> Ciekawe czy ktoś już policzył, ile niedobrego dwutlenku węgla przedostaje
>> się do atmosfery z powodu tych pozystorów. I ile elektrowni można by było
>> wyłączyć, gdyby zamiast nich stosowano inne metody rozmagnesowywania.
>
> Tymi 1-2W traconymi w pozystorze tak bardzo bym się nie przejmował,

Pytałem o to, czy ktoś policzył. Liczący nie liczy po to, by samemu się
przejmować, ale żeby wzbudzić Poczucie Winy u innych.

> w starych telewizorach znacznie więcej mocy traci się w różnych
> opornikach tłumiących niepożądane oscylacje w układach odchylania,
> liniowych stabilizatorach napięcia, rdzeniach przetwornic, traf WN
> itd. Jeszcze wieksze straty bywały w pracujących non stop, także po
> wyłączeniu pilotem, głównych zasilaczach.
> Znam telewizory, które w czasie pracy pobierają 60-150W a w STBY ze
> 20-30W - ciepła obudowa "uśpionego" sprzętu.

Ci co ostatnio krzyzczą o wyłączaniu urządzeń w stanie czuwania (najlepiej
przez wyciągnięcie wtyczki z gniazdka) najchętniej by wmówili wszystkim
wokół, że chodzi nie o miliwaty, tylko o takie właśnie wielkości. Faktu,
że gdzie indziej dużo łatwiej jest poczynić daleko większe oszczędności,
nie są w stanie pojąć.

> Dopiero od chyba ok 10 lat producenci telewizorów zaczęli na to zwracać
> uwagę i zaczęli stosować oddzielne zasilacze dla odbiornika zdalnego
> sterowania i przekaźnika włączającego resztę telewizora - "na czuwaniu"
> pobór mocy rzędu 1 W.

Niekoniecznie dlatego, że byli przejęci trwonioną energią, tylko dlatego,
że to mogło być prostsze modułowe rozwiązanie.

--
Jarek