W dniu 2017-04-12 o 21:26, t-1 pisze:
> W dniu 2017-04-11 o 09:16, Andrzej W. pisze:
>> Cześć,
>>
>> Możecie polecić jakieś publikacje dotyczące silników synchronicznych
>> średniej mocy (kilkadziesiąt kW), ich sterowania oraz problemów z tym
>> związanych?
>> Omówienie samych silników jak i konstrukcji falowników, modelów
>> sterowania i co tam jeszcze potrzebne do zrozumienia problemów
>> związanych z kręceniem takimi silniczkami....
>> Najlepiej książki po polsku lub angielsku.
>>
>>
> Zasada jest prosta.
> U/f=constans.
> Reszta to rzemiosło.
>

To jest równanie dla silnika asynchronicznego. Dla synchronicznego ono
nie ma żadnego sensu.

W przypadku silnika synchronicznego istotne jest, żeby pole wirujące nie
wyprzedziło wirnika o 90 stopni (przy 1 parze biegunów), bo się zerwie
więź magnetyczna i silnik utknie.

Analogicznie przy pracy prądnicowej nie można przekroczyć 90 stopni w
drugą stronę, bo więź się zerwie i wirnik się rozbiegnie.

Wydaje mi się, że studiując problem silnika synchronicznego z
falownikiem najpierw należałoby właśnie zacząć od przestudiowania
wszystkich zagadnień posługiwania się maszynami synchronicznymi.

Np. w elektrowniach, jeśli kąt wynosi 0, to generator obraca się jałowo,
nie produkując i nie zużywając energii (czynnej). Zwiększając napór
czynnika (para, woda, wiatr) na turbinę, powodujemy wzrost kąta w
kierunku generacji. Z kolei zwiększając wzbudzenie powodujemy
zmniejszenie kąta, dlatego trzeba jedno z drugim wypośrodkować tak, żeby
nam się generator nie wyrwał z uprzęży magnetycznej. Zwiększanie
wzbudzenia powoduje także wzrost napięcia, dlatego PSE wymaga, żeby
transformator blokowy miał przełączalne odczepy, oczywiście po stronie
400kV, bo po stronie 20kV to są rury a nie przewody.

W polskich elektrowniach da się też zrobić tak, że jeśli na sieci jest
deficyt energii biernej, to można zagonić dany blok energetyczny, żeby
produkował 0 MW + tyle Mvar ile by było mocy czynnej. Prawdopodobnie
robi się to przez ekstremalne zwiększenie wzbudzenia, dające kąt 0 przy
jednoczesnym maksymalnym naporze czynnika na turbinę.