Atlantis napisał:

>> Bzdura. Takie archetypiczne komercyjne lokalne radio, to biznas
>> kilkuosobowy. Albo jednoosobowy, jak gościu zawzięty.
>
> Zwykle jednak nawet małe radio musi mieć tych osób trochę więcej - paru
> ludzi trzeba puścić z magnetofonami na miasto celem zebrania materiału.

No po prostu musi, nijak nie może inaczej. Trzeba koniecznie zapisać
w ustawie ile ludzi ma pracować w radiu. A w razie czeego dokwaterować
na etat szwagra pani Jadzi z ministerstwa, które przydziela koncesje.

> ;) Znasz może jakieś przykłady takich jednoosobowych stacji lokalnych?

A jak to jest w tej partyzanckiej "Jutrzence"? Chyba coś pisali na swojej
stronie. Typowy amerykański rozhlas tak wygląda, pewnie też da się takie
strony wyguglać, wystarczy trochę posiedzieć.

> Prawdę mówiąc nie wiedziałem o takich przypadkach. Jak wiele razy
> wspominałem IMO przepisy powinny być zliberalizowane - z małą mocą nja
> wykrojonym wycinku pasma powinien móc nadawać każdy, z zachowaniem
> minimalnych formalności (podobnie jak w przypadku krótkofalarstwa). Jak
> ktoś chce nadawać z większą mocą - koncesja. ;)

To ja mam w nosie takie radio. Kupię nadajnik, mikrofony, piwnicę sobie
wygłuszę tekturkami od jajec, pozdaję te wszystkie egzaminy, a i tak
nikt mnie nie usłyszy, bo mnie sąsiedzi pozagłuszają, albo będę się
z nimi gonić po całym pasmie. Jeśli to ma być coś poważnego, to potrzebna
jest licencja na nadawanie, przydział częstotliwości i mocy. Inaczej nie
ma sensu.

>> Też nieprawda. Jest odwrotnie. Na przykład Polskie Radio w ogóle nie
>> zajmuje się nadajnikami, tylko przekazuje gotowy sygnał do -- za
>> przeproszeniem -- TPSA.
>
> Ależ ja sobie z tego doskonale zdaje sprawę. :)
> Jakie jest prawdopodobieństwo, że po wprowadzeniu legalnego LPFM amator
> mógłby sobie pozwolić na wynajęcie tego 1W nadajnika u Emitela? ;P

Emitela -- żadna. Ale że nadawania sygnału podejmą się np. strażacy
ze strażackiej wieży, to już jakaś jest. Ale same technikalia to
w ogóle dzisiaj marginalna sprawa, nie ma co tego roztrząsać.

>> A jak nie jest amatorskie, tylko profesjonalne i komercyjne, to tak
>> być już nie może?
>
> Oczywiście, że może. Niemniej _zazwyczaj_ gdy ktoś ma pieniądze na
> koncesję i nadajnik to raczej nie musi redukować etatów do jednego -
> swojego własnego. ;) To trochę inna specyfika jednak...

A gdyby ta koncesja kosztowała normalne pieniądze, 300 zł powiedzmy?
Niech by i 3000.

>>> Dziwisz się dlaczego moim zdaniem w przypadku zalegalizowania tego typu
>>> działalności właśnie taki materiał powinien znaleźć się na egzaminie?
>>
>> Ani trochę mnie to nie dziwi. W tym roku dowiedziałem się (z lokalnego
>> radia), że tarzańscy bacowie mają być poddawani egzaminom z teorii
>> wysokogórskiej gospodarki pasterskiej. Egzaminy mają organizować
>> ministerialni urzędnicy. To jest bardzo powszechny sposób myślenia.
>
> Ok, może inaczej. Bardziej pragmatycznie. Egzamin pozwoli odsiać
> nastoletnich żartownisiów, którzy kupiliby na Allegro nadajnik za
> pieniądze od mamusi celem notorycznego rzucania łacińskim określeniem
> krzywizny na paśmie FM. Popatrz na różnicę między pasmami amatorskimi a
> CB-Radio. Na tych pierwszych panuje względna kultura - amator posługuje
> się znakiem ściśle powiązanym i identyfikowanym z jego osobą. Zdobycie
> uprawnień wiązało się z mniejszym lub większym wysiłkiem, więc się je
> szanuje. Z drugiej strony CB-Radio - poziom chamstwa niestety nieraz
> woła o pomstę do nieba.

Ale na CB nie potrzeba mieć licencji, a na pasma amatorskie już tak.

> W życiu nie życzyłbym sobie aby tak wyglądało polskie LPFM. Egzamin i
> wydawanie licencji to najprostszy, w miarę skuteczny i co najważniejsze
> skuteczny sposób ograniczenia zjawiska.

Rzecz nie w egzaminie, tylko w samej licencji. Są kraje, gdzie znak
krótkofalarski dostaje się bez zbędnych egzaminów, po prostu kupując
licencje za niewielkie pieniądze. Ale i tam można ją *zabrać*, jeśli
ktoś się do tej zabawy nie nadaje. Nie widzę powodów, by to nie miało
funkcjonować również w radiofonii. Z zresztą na łamiących prawo są
jeszcze sądy powszechne.

--
Jarek