> to tak jakby dwoch uczniow spieralo sie z nauczycielem . Nauczyciel twierdzi ze 2+2
to 4, jeden uczen twierdzi ze 2+2 to 5 a drugi uczen uwaza , ze 2+2 to 6.
>
> I nagle pojawia sie trzeci uczen w roli adwokata , ktory proponuje aby cala trojka
uzgodnila jakas srednia wartosc ile sie rowna 2+2 , akceptowalna dla wszystkich.
> Nie ma kompromisu ani w nazewnictwie , ani w ruzumieniu podstawoych pojec.
> Natura jest jaka jest , albo sie pewne zjawiska zna i rozumie , albo nie. I nie ma
w tym nic zlego , ze sie ich nie rozumie , ale nie do przyjecia jest sytuajc , jesli
nie rozumiejac ich stara sie je objasniac innym.
>
>

Przepraszam, przecież obiecałem sobie nigdy więcej nie mieć z Tobą do
czynienia. Jeszcze raz przepraszam, Panie Profesorze, więcej się nie
powtórzy.