On Thu, 10 Dec 2009 22:52:32 +0000 (UTC), Jarosław Sokołowski
<j...@l...waw.pl> wrote:
> Pan Artur Stachura napisał:
>> Miałem na myśli, że jeśli założymy możliwość dostępu do danych
>> obywatela wszędzie tam, gdzie może to być potrzebne, to pojawi się
>> także ryzyko dostępu nieautoryzowanego.
>
> Kiedyś takie praktyki były nagminne. Milicjant z drogówki brał dowód
> osobisty, pierwsze co robił to zaglądał do rubryki zatrudnienia i na
> tej podstawie określał ile może wziąć w łapę.

Teraz ma w radiowozie terminal komputerowy...

>> Rozwiązania, z których korzystamy teraz nie są przecież stuprocentowo
>> niezawodne, ale są wystarczająco użyteczne, zwłaszcza, jeśli mamy
>> świadomość ich ograniczeń i potencjalnych niebezpieczeństw. Wtedy
>> możemy je udoskonalać.
>
> Ale przecież spór nie dotyczy porównania sytuacji obecnej z przyszłością,
> tylko tego co mamy teraz z tym co pozostało po PRL. Obecni tutaj zwolennicy
> rozwiązań z przeszłości wolą "instrukcje obsługi obywatela", z której władza
> (albo inny obywatel) może odczytać historię zamieszakania, stan rodzinny,
> miejsca pracy itd.
> Ja wolę dostęp do takich informacji ograniczać. Tak
> jak to teraz ma miejsce.

Owszem, mamy prawo o ochronie danych osobowych itd. Z drugiej strony
- informacja o nas jest porozrzucana w różnych bazach danych -
urzędów, ZUS-ów, zakładów pracy, banków. Do ilu z nich mają dostęp
organy władzy...?
Do tego informacja, którą sami "rozsiewamy", świadomie albo nie,
prowadząc jakąś działalność albo choćby bawiąc się. Czasem wystarczy
wrzucić w googla imię i nazwisko interesującej nas osoby.

A zachowania rodem z PRL-u pewnie jeszcze długo będziemy spotykać...
Co gorsza także u tych, którzy PRL-u nie pamiętają.

--
Artur Stachura