W dniu 2019-05-06 o 13:26, Starzec z Gór pisze:

>> choćby z tego względu, że charakterystyki monitorów są pofalowane - i to
>> inaczej dla R, G i B. Nie ma takiego oka i tylu suwaków, które by to
>> wyprostowały.
>
> To kręcenie jest raczej konieczne.

Tak, w archaicznych technologiach nie ma opcji a efekt i tak będzie
zgrubny - zależny od oka operatora.

>> ... co skutkuje bardzo zgrubną kalibracją i dalszymi problemami: np.
>> brakiem możliwości widzenia poprawnie zdjęcia na maszynie w porównaniu z
>> Windows czy czymkolwiek innym. Standardy suwaczkowe zakrawają o lata 90te.
>
> Minilaby "cyfrowe" to jest właśnie ta epoka.

Skąd taki wniosek?
Ja przypuszczam (bo nie wiem), że w nich kalibracja dana jest raz na
zawsze. Nikt się potem stanowiskiem takim nie zajmuje - o ile nie
zacznie drukować w zupełnie dziwacznych kolorach.

>> Czyli stały profil się zmieni po każdej kalibracji? :-D
>> Nie dostrzegasz różnicy między słowem stały a zmienny?
>
> Problem jest faktycznie leksykalny. Przy procesie fotochemicznym, słowo
"kalibracja" powinno zostać zastąpione słowem "regulacja". Ale wszyscy używają tego
pierwszego.

Ok, wszystko jasne.

> Foto u użytkownika będzie wyglądać dokładnie tak jak wyjdzie z maszyny.
> Piszę cały czas o fizycznej odbitce, czy to z pliku, czy z negatywu!
> Klient dostaje do ręki kawałek naświetlonego i wywołanego papieru!

Ok, to może inaczej. Mam jedno zdjęcie i dwa urządzenia, na których
oglądam je. Fota wygląda na nich zupełnie inaczej. Jak zatem będzie
wyglądała odbitka, która będzie godziła oba wyświetlacze?

Jakim cudem chcesz uzyskać na papierze dynamikę taką jak na jakimkolwiek
wyświetlaczu? Na wyświetlaczu masz do 8ev a na papierze nie udało mi się
wycisnąć więcej niż 2ev. I to nawet na Ilford, który okazał się być dość
średnim w tym względzie.

--
Pozdrawiam,
Marek