Jarosław Sokołowski wrote:
> Pan Maciej Bebenek (news.onet.pl) napisał:
>
>>> Rozmawialiśmy dokadnie o roku 1985. Wtedy to jeszcze można było takie
>>> myślenie usprawiedliwiać wiarą w wieczne trwanie socjalizmu. Ale na
>>> początku lat '90?
>> 1. prognozy. Nikt nie przewidywał tego, co mamy dziś - wzrostu a po
>> chwili spadku liczby linii stacjoanrnych, substytucji komórek itp. itd.
>
> Nikt? Ja bym jednak prosił o nieużywanie wielkiego kwantyfikatora przy
> takich opiniach.
>

To ja poproszę o wiarygodne źródło sprzed 20 lat podające, że w 2009
roku w Polsce będzie używane 50 mln numerów telefonicznych.

>> Mam przypomnieć jakie w 1995 roku były prognozy na temat liczby
>> komórek na świecie? A jakie w 1996 na temat liczby komórkek w Polsce?
>
> A o czyje prognozy chodzi? Bo to wielka różnica.
>

j.w.

>> 2. regulacje. O przenoszeniu numerów nikt nawet nie marzył.
>
> Przenoszenie numerów akurat nic do tego nie ma. A jeśli ma, to
> pozwala na zaoszczędzenie puli, bo w nowym miejscu nie trzeba
> nowego numeru.
>

Oczywiście, że ma.Proszę pamiętać, że mówimy o czasach, gdy w Polsce
pzeważały centrale elektromechaniczne a centrale elektroniczne działały
odzwierciedlając strukturę central elektromechanicznych.

>> 3. liberalizacja rynku. Ilu operatorów mieliśmy w 1990 roku?
>> A w 1995? 2000?
>
> Naprawdę ktoś wtedy zakładał, że państwowy monopol na telekomunikację
> utrzyma się wiecznie? Naprawdę ta cała liberalizacja, to tylko wypadek
> przy pracy, którego nikt nigdy nie przewidział i który w ogóle nie
> powinien się przytrafić?
>

Proponuję sobie poczytać, np. o USA, które w tej działalności wówoczas
przodowały. Baby-bell i te sprawy.
Początek prawdziwej liberalizacji rynku w USA to pierwsza połowa lat
'90. W Europie przełom XX/XXI wieku.

>> Numeracja nie bierze się z czapy, jest odpowiedzią na zapotrzebowanie
>> rynku.
>
> Właśnie o to mam pretensję! Że jest. Że jak pojawia się potrzeba
> dopuszczenia kogoś do rynku, to dopiero wtedy zaczyna się na gwałt
> grzebać przy planach numeracji i kombinować jak tu wygrzebać jakąś
> dziurkę.
>
> Ja bym życzył sobie, żeby plany numeracji były wzięte z czapy
> (w właściwie z tego, co ludzie zwykle w czapie noszą).
> Żeby planista nie myślał sobie "e, no przecież więcej linii nikt
> nigdy w tym kraju nie wybuduje, więc zajmę od razu wszystkie dostępne
> numerki". Ja bym chciał, żeby postępował w myśl zasady "poukładam
> swoje aktualne potrzeby w kąciku tak, by zająć jak najmniej, bo to
> przecież nigdy nic nie wiadomo".
>

640 kB pamięci wystarczy każdemu. Problem roku 2000. Wystarczy? Zawsze
łatwiej mądrzyć się po fakcie, niż 20 lat przed.


>>> No i teraz za tamto wygodnictwo wszyscy ponosimy koszty, i to
>>> niebagatelne. Przecież zrobienie tego z głową (wtedy) nie było
>>> awykonalne. Ale robiono to tak, jakby liczyła się wygoda. Tylko
>>> i wyłącznie tego, kto to robi, a nie wygoda użytkowników.
>> Ale o jakiej wygodzie - z punktu widzenia roku 1990 - pan piszesz? ;-)
>> Bo ja już chyba przestałem rozumiec słowo pisane :-P
>
> O prostej wygodzie wynikającej ze stabilności numeracji telefonicznej.
> O wygodnym życiu w poczuciu ładu, który gwarantuje, że jak pojawią się
> nowi abonenci, nowi operatorzy, nowe usługi, to ci starzy mogą tego
> nawet nie zauważyć, bo nikt im nie będzie kazał posunąć się na bok
> by zrobić im miejsce.

Proszę pokazać mi kraj, w którym ten problem nie wystąpił. Kubę odrzucam
z założenia :-P

M.