W dniu 2012-04-25 19:24, Anerys pisze:

> Jako minerał o dużej gęstości, galena łatwo pochłania fale
> elektromagnetyczne bez konieczności zastosowania elektryczności. I tak,

No cóż... Wydawało mu się, że zrozumiał temat, a tak naprawdę nie miał
pojęcia o czym pisze. :) Pamiętaj, że to "Fakt". Nie można u nich liczyć
na zbyt skrupulatną kontrolę merytorycznej poprawności tekstów idących
do druku. ;)


> wskaźnik do lokalizacji stacji nadawczych

Ktoś ma pojęcie skąd to się mogło wziąć? ;)



> nie było typowego radia, bo OIDP, Lee de Forest wynalazł triodę dopiero
> w 1906 roku, więc jeśli coś było wcześniej, to ciekawe, jak modulowano
> przekaz :P (A tym bardziej jak sterowano głośnik) :))

A tutaj akurat w pewnym sensie miał rację. Braun odkrył to zjawisko
jeszcze w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Nie jestem do końca pewien
kiedy dokładnie na szerszą skalę zaczęto stosować takie detektory - to
znaczy czy było to jeszcze pod koniec XIX stulecia, czy też na początku
XX wieku.

Kluczem do rozwiania twoich wątpliwości jest stwierdzenie, że taki
detektor może służyć nie tylko do odbioru modulacji AM. Można było na
nim słuchać też sygnałów Morse'a nadawanych w systemie fal gasnących,
emitowanych przez stacje iskrowe (nie mylić z łukowymi!). Taka stacja
nadawała szybką serię gasnących fal, jedna po drugiej. Przebieg takiej
fali wyindukowany w antenie i przepuszczony przez detektor dawał "peek",
który był w stanie poruszyć membranę słuchawek. Jeśli takie "peeki"
następowały szybko po sobie, otrzymywało się dźwięk. I ot cała filozofia. :)

Zresztą co do modulacji też nie masz racji - trioda wcale nie była tu
niezbędna. W pierwszych nadajnikach AM nośną modulowano przepuszczając
ją bezpośrednio przez mikrofon węglowy. Problemem było uzyskanie samej
nośnej. Fessenden już w 1900 roku próbował sobie radzić przy pomocy
specjalnie zmodyfikowanego nadajnika iskrowego. Potem, jeszcze przed
lampami pojawiły się nadajniki łukowe i alternatory w.cz., dające na
wyjściu ładny sygnał CW.