W dniu 2024-03-05 o 16:29, J.F pisze:
> Ale w liczbach zespolonych i macierzach lepsi ... przez miesiąc, dwa
> :-)

Ja to kojarzyłem, że z j? nie mieli problemu, ale już z s jak najbardziej.

> W dodatku pasjonaci jak my, to sie czesto sami uczyli nadprogramowo.

Wydaje mi się, że żadnego normalnego przedmiotu (w tym mat, fiz) nie
uczyłem się nadprogramowo. Tylko elektroniki.
Pamiętam, że w jakiejś książce o układach tranzystorowych była
przedstawiona praca końcowego stopnia wzmacniacza przeciwsobnego w ten
sposób, że były dwa układy współrzędnych (charakterystyki każdego z
tranzystorów były jakby w osobnym układzie). Jeden był 'do góry nogami'.
Osie poziome były blisko siebie. Ich rozsunięcie było związane z
wstępnym prądem polaryzacji tego stopnia końcowego (gdyby prąd był 0 to
osie byłyby na sobie). A pionowe - jedna była normalnie po lewej, a
druga po prawej i ze strzałką chyba w dół (choć może to były ujemne
liczby w dół). Była też jakaś linia obciążenia, która przechodziła z
jednego do drugiego wykresu - że zależnie który tranzystor teraz pracuje
to jesteśmy na jednej lub drugiej części linii.
Nie wiem czy nie byłem jeszcze w podstawówce. Kilka dni gapiłem się w
ten rysunek usiłując to wszystko ogarnąć i było tego za dużo na raz.
W końcu postanowiłem czytać dalej nie zważając na to, że zostawiam za
sobą coś co nie do końca jest dla mnie jasne.
Wtedy układ współrzędnych był dla mnie bezwzględnym odniesieniem. A tu
jeden pływa względem drugiego zależnie od wstępnej polaryzacji - zwoje w
mózgu mi się przegrzewały. Do abstrakcyjnego myślenia dochodzi się
stopniowo.

Ale, choć zgłębiałem tylko elektronikę, oczywiście taki trening
powodował, że potem w szkole zwykłe funkcje w zwykłych układach
współrzędnych wydawały się dziecinnie proste.
P.G.