XX YY <f...@g...com> writes:

> lapie , lepie , nawet znam z praktyki wlasnej.
> powodem dla ktorego producenci otwieraja firmy za granica za wzgledy
> podatkowe , oraz chec objecia dywidendy jaka moze powstac w wyniku
> sprzedazy tamze.

Takie przypadki owszem istnieją, ale raczej w innych okolicznościach.

> agentow UOkiK na terenie japan sony moze miec w d... tak jak polskie
> firmy moga miec w d... agentow japonskiego UOkik na terenie Polski.
> co najwyzej razem moga wypic sobie sake albo zytnia .

Owszem.

> zeden urzad obcego kraju nie moze przeprowadzc jakijkolwiek kontroli
> na terytorium kraju trzeciego , jesli ten jest suwerenny.

W Europie (gdzie, przyznaję, państwa nie są całkiem suwerenne), nieco
inaczej to wygląda. Ale rzeczywiście, w układach Polska - Japonia tak
jest.

> Potrzebny jest imoprter do polski. Moze byc nim jakis podmiot
> niezalezny , ktory bedzie kasowal dywidende ,

Dywidenda to raczej pojęcie związane z przeznaczeniem zysku. Ów podmiot
niezależny, importer, będzie raczej stosował marżę, lub pobierał
prowizję.

> albo tez i sony moze w
> polsce zalozyc POLSKA firme i dokonac importu , sprzedzy i jako
> odprowadzic dywidende do wlasciciela japoni. Dywidende w RP podatkuje
> sie 19% wyprowadzajac ja za granice - wg przepisow tamtego panstwa -
> na ogol jest to znacznie nizej ( dla panstw UE ok 8% choc nie mam w
> pamieci wszystkich dokladnych stawek).

Przede wszystkim o dywidendzie można w ogóle mówić wtedy, gdy mamy do
czynienia z zyskiem. Importer, będący spółką - córką producenta,
niekoniecznie generuje zysk. Może być też tak, że towary w kraju
docelowym sprzedawane są "po kosztach" (uzwględniających także zarobki
pracowników itd), i żadnego zysku praktycznie nie ma.

Wcześniej było tak, że jeśli firma chciała prowadzić działalność
gospodarczą w Polsce, musiała tu mieć siedzibę. Innymi słowy,
zagraniczny producent nie mógł bezpośrednio sprzedawać swoich towarów
w Polsce, musiał tu otworzyć przedstawicielstwo (którego był np.
wyłącznym właścicielem), które oczywiście podlegało prawu polskiemu.
Alternatywnie mógł w Polsce współpracować z jakąś firmą, ale tak czy
owak musiała to być firma zarejestrowana w Polsce. Bez takiej firmy
nie można było w Polsce prowadzić sprzedaży, np. nie można było wystawić
faktury VAT w złotówkach ani dostarczyć towaru. Konieczność kupowania
sprzętu za granicą byłaby bardzo dużym utrudnieniem dla sklepów, dlatego
praktycznie każdy liczący się producent miał swoje przedstawicielstwo
w Polsce, lub istniał jakiś jego (autoryzowany lub faktyczny) główny
dystrybutor.

Obecnie firmy zarejestrowane w UE mogą prowadzić działalność we
wszystkich krajach UE, nie jest niezbędne zakładanie filii w każdym
kraju UE (aczkolwiek np. potrzebna może być rejestracja, w szczególności
VAT). Z drugiej strony, instytucje każdego państwa UE mają pewne
możliwości kontroli w innych państwa UE (bezpośrednio lub pośrednio).
--
Krzysztof Hałasa