> na obecny stan dyskusji wynika, ze podczerwn byla stosowana aktywnie
> i dzialalo to na zasadzie pomiaru czasu . czyli musial zostac
> wypuszczony przez nadajnik ciag impulsow , odbiornik go bramkowal - na
> podstwie czasu rozchodzienia okreslano odleglosc.
> I to jest to co mozna nazwac AF "na podczerwien" .
> Dzalalo to analogicznie wg tej samej zasady co af ultradzwiekowy u
> polaroida.
>
Chryste! Ileż razy można tłumaczyć, że NIE!!!
Tam [tzn. w tych podczerwonych aktywnych AF] nie było ŻADNEGO pomiaru czasu,
zrozumże wreszcie!!!

> natomiast nie natknalem sie na bliższe wyjasnienia , iz w tych
> kompaktach stosowano jakis dalmierz optyczny wykorzystujacy
> podczerwien - o czym wspomina polska wiki ( ale wiemy ze wiki nie jest
> zrodlem wiedzy pewnej ).
> NIe spotkalem opisu rozwiazania z poruszajacymi sie jakimis elementami
> optycznymi okreslajacymi odleglosc na tej samej zasadzie w jakiej w
> starozytnosci okrealano np wysokosc piramid - czyli wg jakis regul
> triangulistycznych.
> Moim zdaniem wiazka podczerwieni byla do tego celu zbyt rozproszona .
>
> czy sie z tym zggadzasz ?

Nie, nie zgadzam. Tworzysz skomplikowaną rzeczywistość zamiast uznać proste
jak cep [łatwe w realizacji i tanie] rozwiązanie, które tłumacża Ci
przystępnie 2 czy nawet 3 osoby:

1. Nie ma najmniejszego problemu, aby wiązkę światła [w tym konkretnym
przypadku podczerwieni] emitowana przez diode LED skupić za pomoca prymitywnej
[plastikowej] soczewki tak,aby dawała w odległosci kilku-kilkunastu nawet
metrów plamkę o rozmiarach kilku-kilkunastu centymetrów maksymalnie.
Poeksperymentuj w zakresie widzialnym z diodami LED i soczewkami nocą w
ciemnym pokoju... Nawet jak na dużych odległosciach plamka bedzie słabo
widoczna, patrz pkt. 2
2. Nie ma najmniejszego problemu, aby taki sygnał, odbity od przeszkody w
odległosci j.w., zarejestrować przy pomocy detektora opartego na fotodiodzie,
o ile ten sygnał jest modulowany [b. ważne, bo inaczej nie sposób go
zidentyfikować, poza tym można tak złapać b. słaby sygnał!!!]
Dowód: strzał z pilota telewizyjnego w białą ścianę tyłem do telewizora. W
zależnosci od odległości, kąta pod jakim to zrobimy, stanu baterii taka
sztuczka może się udać, choć nie jest to wcale łatwe. Podobnie z pilotem od
klimatyzacji. Już nie pamietam, z którym mi sie ta sztuczka kiedyś udała. A
wiązka z pilota ze względów użytkowych jest o wiele bardziej rozproszona niż
ta nadawana przez czujnik AF.
3. Żeby zgrubnie ocenić odległość metoda triangulacji, wystarcza [pisze już 3-
ci raz, wierzę,że jednak zrozumiesz] wysłać wąski snop z nadajnika prosto
przed siebie. Ponieważ czujnik odbiorczy jest przesunięty o 1-2cm [z autopsji
i ze zdjęć aparatów], to w odległości o jakiej mówimy bez problemu nastapi
sytuacja,że zwrotny sygnał będzie padał na detektor niecentralnie. Jeśli zatem
detektorem bedzie podwójna fotodioda i zwykły różnicowy wzmacniacz operacyjny,
masz na wyjsciu sygnał, będący miarą odległości. Co ciekawe, brak owego
sygnału, wskazujący "nieskończoność" teoretycznie powstaje na dwa sposoby:
albo odbiornik nie rejestruje sygnału w ogóle, gdy cel jest naprawde daleko
[no, od pasma górskiego na horyzoncie raczej nie wróci], albo gdy nawet odbije
sie od lustra umieszczonego, powiedzmy na 21-tym metrze, wtedy oświetli diody
detektora równomiernie [paralaksa dążąca do zera] i wzmacniacz różnicowy też
da na wyjściu zero.
Efekt paralaksy może sobie kolega zobaczyć w typowej lornetce: jeśli jest
dobrze skolimowana, to przy patrzeniu raz jednym, raz drugim okiem na bliskich
obiektach widać przesuniecie obrazu w poziomie, efekt maleje wraz z
odległością i to silnie. Oczywiscie tam mamy bazę na poziomie 5-10cm [a nie 1-
2cm jak w aparacie],ale też efekt jest wykrywalny organoleptycznie ze sporej
odległości.
Zarówno wygląd zewnętrzny elementów układu w typowym kompakcie-analogu, jak i
dostępne źródła wskazują,że to własnie tak działało, na zasadzie paralaksy
[tak należy rozumieć ową triangulację]. Wystarczy prosta, tania elektronika
masowej produkcji, potrzebne elementy sam w sklepie kupić możesz. Nie ma co
prochu wymyślać...
Układ elektroniczny bazujący na pomiarze czasu z użyciem światła [co
sugerujesz], do zgrubnego pomiaru odległości na dystansach rzędu kilku metrów
musiałby być oparty na upiornie drogich, szybkich elementach, używanych w
radarach. W przypadku AF opartego o ultradźwieki tego problemu nie ma.
Wskazówka: prędkość światła a prędkość dźwięku.
Pozdrawiam
-J.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl