On Mon, 28 Jan 2013, Marek wrote:

> W przypadku przetworników optycznych nie sumujemy sygnałów więc użyteczna
> ilość bitów jest taka jak dynamika analogowej części matrycy.

Matrycy, nie pikseli, i tu się złapałeś :)
Ktoś powiedział że wszystkie piksele pracują w jednakowych warunkach?

> A więc jeśli chcemy mieć parę bitów więcej, to tylko ciekły azot załatwi sprawę
szumów :-D

Lepiej się nie zakładaj :)
Rozwiązanie "problemu dynamiki" jest proste - skoro nie da się bez
zwiększania rozmiaru przeskoczyć bariery większej czułości, należy
ugryźć problem od drugiej strony, czyli rozpuścić błonę ISO 100,
wymieszać z rozpuszczoną błoną mikrofilmową ISO 10 i z tego
zrobić nowy film, ISO 100, ale nie "wypalony" w prześwietlonych
miejscach :P
Elektronicznie wykonalne, niekoniecznie w domu za pomocą żyletki :D

> Albo... matryca wielkości telewizora :-D Nie ma innej opcji póki co :-)

Ależ jest, od ładnych paru lat, w dwu odmianach, opatentowanych
przez Fuji.

Trzeba wyraźnie zastrzec, że działanie zbliża się do działania oka:
"dynamika" pojedycznego piksela nadal jest jaka jest, ale "dynamika"
obszaru może być istotnie zwiększona.
To, czy wykorzystane są piksele o różnych rozmiarach czy też poddaje
się je różnym czasom ekspozycji jest już drugorzędne z p. widzenia
celu o którym rozmawiamy (te oba rozwiązania zaimplementowało Fuji).

Owszem, to jest zakres danych *wejściowych* które trzeba obrobić.

Jak mają być sensownie wykorzystane, to nie pozostaje nic innego, jak
traktować "ilość bitów" (liczbę, jakby kto pytał :)) obejmującą
zakres pojedynczego piksela plus (logarytmicznie, w bitach) odstęp
międzyzakresowy plus ewentualnay zapas na korekcję przeskalowania.
Dlaczego zapas i dlaczego ewentualny można na razie pominąć.
Powiedzmy matryca SR daje dodatkowe 4 bity (faktycznie ponad
3,5 bita) "dynamiki". Ale to nie jest kres możliwości technicznych,
lecz kompromis który został zastosowany w istniejących matrycach.

pzdr, Gotfryd