On 09/07/2020 15:18, Piotr Gałka wrote:
>> meble (zapisy i kilkudniowe kolejki)
> Albo źle pamiętasz, albo żyliśmy w innych rzeczywistościach. Jak byłem w
> wojsku to żona zapisała się na meble kuchenne i codziennie przez kilka
> miesięcy jeździła 'sprawdzać listę'.

Były dwa tryby kupowania *dużych* mebli:
1) zapisu długoterminowe. Mniej więcej jak mówisz, przy czym stawienie
się było obowiązkowe, osoby nie potwierdzające obecności były skreślane
i stojący za nimi tego pilnowali skrupulatnie.
2) coś mieli rzucić w sąsiednim mieście: formował się komitet kolejkowy
i w dwa-trzy dni było po sprawie, z czego znaczna część tych dni (i
nocy) polegała na stanu w kolejce i wykłucaniu się kto za kim stoi i czy
można sikać przez 8h. Zazwyczaj stano tak w weekendy, wymieniając
członków rodziny. Stanie permamentne było też często jedyną formą dla
osób nie mieszkajacych na miejscy, tylko np. w jakiejś wsi gdzie nie
było sensownego dojazu i "raz dziennie" był niewykonalny.

Oczywiście bywał tryb od ręki, ale mówimy nie o stolikach, tylko o
meblościankach.

Podobne, np. nocne+dzienne kolejki były do, bodaj, Orbisu, gdzie można
było kupić bilety kolejowe na wagony sypialne. Mniej więcej naście
godzin stania (aby się potem nie wyspać w pociągu ...) w okolicy 85 roku
jak staram się sobie przypomnieć. Ojciec stał. Podobno bywały dłuższe.

Ludzie szybko zapomnieli że za PRL stało się w kolejce nie tylko po
kawę, ale i po w zasadzie każdy towar. Czy żyłem w innej rzeczywistości?
Niedaleko mojej szkoły był spory "supersam" w którym była elektronika
RTV. Raz/dwa w miesiącu pojawiały się tam kolejki po telewizory. Stali
czasem po nocach, przysypiając na krzesełkach rybackich, ale typowa
kolejka po TV to wiele godzin, za to po meble chodzili ze śpiworami
(Katowice, ale nigdy nie dowiedziałem się gdzie dokładnie).
Przesypiających noce w kolejce można było zauważyć też w moim mieście,
leżeli w kolejce po pralki, podobno typowo ponad dobę, mój kolega miał
widok z okna.

Kolejka nie musiała być długa. Wystarczyło być 4-tym aby nie załapać się
na 3 Rubiny.

To nie było permamentne, to był pewien konkretny okres braku
wszystkiego, bardziej koło pierwszej połowy lat 80, prawie na pewno po
stanie wojennym, sam to widywalem, a kolejki były podobno długie przed
również, ale tych osobiście nie mogę pamiętać.

Osoby które nie potrzebowały mebli mogły tego nie wiedzieć lub nie
widzieć. W końcu kupowało się je raz na naście lat.

Najdłużej stał, leżał i siedział kuzyn, ponad 50h, zaczeli koczować w
piątek, przyjęcie towaru było w poniedziałek. Kupowali meble. Nie
kupili, zabrakło. Młodzi byli, więc nie problem.

W niektórych z tych krótszych kolejek stałem, w innych, dłuższych, stali
moi rodzice. *Stali*. Nie podpisywali papierka raz na jakiś czas, choć
i w takich kolejkach bywało że "stali".

Powszechny był zawód "stacza kolejkowego", miał gazetkę, stołeczek,
kanapki i stał jak konsument odsypiał, potem się wymieniał z nim i
zawsze był nastepnych chętny na usługę.

Do dzisiaj nie wiem jak się zdobywało cynk że coś gdzieś rzucą, ale
faktem jest że kolejek po nic prawie nie było. Najwyżej nie każdy
dostał. Więc system informowania musiał być skuteczny.

Mieszkam i mieszkałem prawie w centrum aglomeracji Katowickiej więc
trudno stwierdzić czy to anomalia.

Nie żeby to było powszechne i codzienne. Ale na pewno też nie
niespotykane. Jak chciałeś mieć w M4 standard lepszy niż Balcerek to
trzeba było się poświęcić, bo kasanie problem, tylko dostępność.