>> zapomnij. kup migomat.
Migomat mam ale nie o to pytam.

> Lutowanie twarde palnikiem powinno wyjść nawet amatorowi. A jak nie to
> sprawdzona technologia. Wiertarka, małe śrubki albo nity zrywalne, blacha,
> szpachla. Wyjdzie jak nowy i na jakiś czas wytrzyma.
Nie nie nie, żadne nity śrubki i przede wszystkim żadne szpachle. Chodzi mi
o całkowicie klasyczną technologię naprawy i tu pytanie: lutowanie twarde
czy spawanie. Lutowanie twarde to z mojej strony żaden problem, ale pytam o
spawanie, takie klasyczne z przetopem materiału "na styk" krawędź do
krawędzi. Na co uważać, jakiego drutu (grubość) użyć.
Jak pracować palnikiem aby uniknąc pofałdowania blachy na skutek
temperatury:
- spawać szwem, czy punktować, jeżeli punktować to w jakiej kolejności a
może w ogóle spawać przez punktowanie ?
- grzać krótko (miejscowo) czy długo (szew) ?
- chłodzić blachę czy nie ?
- spawać w prawo czy w lewo ?
- czy blacha (spaw) po spawaniu gazowym wymaga odpuszczania ?
- wywijać krawędzie czy nie ( w przypadku jeżeli jest taka mozliwość)?
- czym szlifować spawaną blachę: szlifierką prostą z kamieniem (ok 12 tys
obr) czy kątówką z tarczą do szlifowania lub kamieniem ?
- czy "nowoczesne" blachy karoseryjne (mam trochę tego materiału na wstawki)
które są bodajże molibdenowane, cynkowane i ogólnie traktowane jakąś chemią,
w ogóle znoszą pracę z palnikiem ?

Wyrównanie powierzchni po spawaniu i szlifowaniu zamierzam wykonać także
klasycznie przez lutowanie cyną. Szpachla jeżeli już to cieniutka warstwa
fillera pod lakier.

Wiem że teoria teorią i trzeba sobię tą umiejętność wypracować poprzez
praktykę, ale chciałbym uniknąć odkrywania Ameryki przynajmniej w części
teoretycznej.
--
Jackare