marek augustynski napisał(a):
>>> Gdybym potwierdził, że Adams to kicz?:)
> Nikt
> nie "ujął" się za Adamsem a parę osób "ujęło" się za Adamem. Czy potrafisz
> powiedzieć dlaczego tak się stało? Gdzie jest kryterium?

Najprostsze wyjaśnienie to takie, że Adams wielkim poetą był (więc
psioczyć jest niebezpiecznie), a Adama tu parę osób zna. Czyli TWA ;-)
Ale na swoje potrzeby mogę sobie ich obu poukładać na obiektywnej
(oczywiście ;-) ) skali.

> A tak, mam podobnie chociaz nie nazywam tego kiczem. O kiczu cały czas mówię w
> sensie odczuć i ich subiektywego charakteru. Ty teraz przeszedłeś na rozum i
> odbiór dzieła za pomocą wielu czynników, w tym wiedzy. I zgadzam się w tym
> momencie. Rówież dopuki nie znajdę metody jest dobrze. Jeśli ją znajdę wiem,
> trafiłem na gówno:) Problem pojawia się kiedy zaczynasz dostrzegać, że tak
> jest ze wszystkim... albo gdy chociażby zaczynasz podejrzewać, że tak moze być
> ze wszystkim. Większość rzeczy (w sztuce) da się jednak wyjaśnić, szczególnie
> w momencie kiedy jesteś twórcą.

Stąd prosty wniosek, że wszelkie repetycje są z zasady wtórne, w
szczególności z pobudek komercyjnych (bo działa i póki działa).

Cóż,
Jadąc Norwidem:
Poetą się nie jest, poetą się bywa...
:-)

> Dlatego drążyłęm w zdjęciach Janka. Autor w
> końcu wie najlepiej. Teraz, idac dalej, wydaje mi się, że twórca rozumiejący
> co robi, jest w niezbyt wesołej sytuacji... cierpi chyba:) Dzieje się tak bo
> rozumiejąc swój twór ma świadomość jego banalności (nie prostactwa, ale pewnie
> Adam użył tylko słowa). Jednocześnie rozumiejąc i cierpiąc:).. trzeba się
> jakoś próbować z tego wyplątać więc idziesz dalej, głębiej... itd.

Zgoda.

> I ta wiedza mnie interesowała:)

Tyle że w związku z powyższym, ta wiedza jest już nic nie warta, bo jej
użycie będzie świadomie wtórne. Szukanie u innych czegoś co działa,
zamiast podjęcia własnego ryzyka. No ale tak już jest najczęściej. :-)

> No. Sztuka jednak jest w stanie człowieka zaskoczyć i w tym cala nadzieja
> Puscilem kiedy na grupe takie cos:
> http://www.colinpantall.com/
> Totalna prostota. Jak przy Adamsie pisalem o wydmuszce to tu mam wrazenie, ze
> patrze na samo jadro... W moich oczach wszystko przy tym wysiada. Klasyfikujac
> portret stawiam Collina Pantalla na szczycie. Reszta to drewno i 2+2=4. Nawet
> mniej wjęcej wczówając metodę mam podziw dla niego.

Metoda wydaje się prosta. Dziewczynka ma sporo uroku, jak wiele dzieci i
jest tak często fotografowana, że najczęściej nie reaguje na obiektyw.

Tyle, że dla mnie to zwykły voyeryzm, a obecność małej dziewczynki w
swobodnych pozach jest co najmniej kontrowersyjna. A kontrowersyjność to
nie to samo co ferment.

Mnie ten kierunek nie pociąga, wolę to, choć bardziej wystudiowane:
http://www.fotal.pl/eva-rubinstein/

>>> No i pewnie nikt, poza Tobą, nie zareagował bo ludzi to nudzi. I mają
> rację bo
>>> to jest nudne. O ile ciekawsze jest w tym momencie roztrząsanie nad
>>> konstrukcyjnymi nowinkami sprzetu lub określonymi jakościami. To one mają
>>> bezpośredni przekład na to co dzisiaj powstaje. Jest świerze i ożywcze.
> Pewnie
>>> szybko zostanie przetrawione i wyplute ale co z tego. Świat pędzi i zawsze
>>> rozsądniej jest pedzić z nim, albo przynajmniej mieć takie wrażenie.
>> Te kamyczki nowych metod i narzędzi też tworzą fundament. A przynajmniej
>> punkt odniesienia (podparcia?).
>
> Pytanie jaka jest tego świadomość.

Rosnąca, mam nadzieję. ;-)

--
Mirek