> Bresson fotografował od niechcenia, to prawda.
>
Nie prawda :)

Przeciez sam pisales o momencie i napieciu. (Momenciu na piecie.)
To tylko wyglada jakby od niechcenia poniewaz jest przemyslane do
bolu. Tak przemyslane! Przeciez wyczekiwanie na moment wymaga analizy
i to bardzo wnikliwej/szczegolowej analizy. Ten efekt "od niechcenia"
tez jest np. w utworach Mozarta. Bresson wychowal sie wsrod artystow.
Artysta to nie tylko torczosc ale tez poetycka otoczka, ktora nalezy
stworzyc i potem pieczolowicie pielegnowac. Bresson zgrywal sie na
uduchowionego artyste, ktoremu cudowny przypadek zsyla przypadkiem
wspaniale kadry. Tak na prawde czail sie z aparatem na ludzi jak
lampart :) Nie ma w tym nic duchowego. To bardzo przemyslane dzialanie
w celu uzyskania zamierzonego efektu. Czy to zle? Nie, bo co zlego
jest w mysleniu. Poza tym jego prace sa swietne. Czyli klasyczny "Epic
win!!!1" :)

I jeszcze wracajac do wczesniejszego posta:
> Nie chcę oglądać pracy fotografa, narzucającego się sposobu obserwacji, tylko samo
zjawisko.
>

Mowisz i masz :)
http://www.photographercat.com/

Cooper mial wystawe ... z wersnisazem:
http://www.youtube.com/watch?v=DDGrXmA6ewY

>...
> Oczywiście jest wkładem, ale rownie bezdusznym. Tu nie chodzi o nic
> więcej tylko o udowodnienie jak fotografia może być wykorzystana.
> Bresson miał naturalny talent a jego fotografia ciągle o tym
> przypomina.
>

Myslenie jest bezduszne?
Zgadza sie, Bresson pokazal jak prawidlowo uzywac aparatu :)

> Mnie to meczy. I nie chodzi o to, ze jestem poirytowany bo
> ja nie mam takiego talentu. Taki talent uwazam za przewartosciowujący
> sie sam, balwochwalczy.
>

Ale kazda tworczosc to dzialanie pt. "robie cos zajebistego, potrafisz
tak?". Wtedy mowisz "pffff, ja nie potrafie?" i bierzesz aparat.

> Szukanie zlotego cielca jest typowym problemem
> ludzkim. Henri Cartier Bresson najwyraźniej był stu procentowym
> człowiekiem.
>
Bingo... Zen.
Dazymy do idealu, ktorego nie da sie osiagnac, ale to nie znaczy ze
nie mamy do niego dazyc.

> Pietno nie może do mnie wyc. Wszystko co najlepsze na tym swiecie jest
> niepozorne, trudno dostrzegalne. Wielkosc tworcy nie znajduje sie na
> powierzchni jego dziela tylko gleboko pod.
>
Zycie jest wyciem, w sensie zyjesz aby kreowac siebie i rzeczywistosc
wokol siebie. Takie dzialanie jest widoczne dla innych. Jezeli nie
chcesz, to zostaje klasztor i medytacja.

> Kiedy piszesz o kluczu do zdjęć Bressona ja widzę rozchwierutaną furtkę.
> Dzieje się tak poniewaz w mojej głowie powstaje pytanie "jak on to zrobil?".
>
Mowiac dokladniej to wazne jest "dlaczego tak zrobil" (w sensie "co ja
o tym mysle") w polaczeniu z "jak to zrobil".

> I nie wazne jak szybko jestem w stanie to odkryc bo samo pojawienie się tego
pytania
> uznaje za odpowiedz.
>
Nieeeee :)
Wlasnie caly "myk" polega na znalezieniu tej odpowiedzi. Ta odpowiedz
zbiliza do rzeczywistosci oswaja z rzeczywistoscia.

Jednak Bresson nie dreptal utartym szlakiem w sensie pewnego stylu.
Nie ma "dwoch takich samych"/"o tym samym" zdjec Bressona. Kazdy jego
kadr jest pewna mysla, pewnym spostrzezeniem rzeczywistosci. Zacheca
do dyskusji. Cos na zdjeciu wyglada nietypowo/nieszablonowo? Zrob
swoje, pokaz ja ty to widzisz. Mamy przed soba te same puzzle ale
ciekawe co tobie z nich wyjdzie. Zapraszam do ukladania.

Nasladowanie Bressona jest dobrym pomyslem ale jednoczesnie nie da sie
go nasladowac.
Nie mozna powiedziec, ze nasladowanie Bressona jest zle pomimo, ze nie
da sie tego zrobic :))).

Bresson zacheca do myslenia do zabawy rzeczywistoscia. Dobre myslenie
nie jest zle. Zle myslenie jest zle. :) Jezeli potrafisz samemu cos
wymyslec to bedzie to inne niz Bressona poniewaz co innego masz w
glowie. Pytanie czy potrafisz wymyslec cos dobrego?

http://www.ibiblio.org/zen/gateless-gate/3.html
http://www.ibiblio.org/zen/gateless-gate/6.html