Am 21.04.2010 10:59, schrieb RoMan Mandziejewicz:
> Hello Waldemar,
>
> Wednesday, April 21, 2010, 10:31:37 AM, you wrote:
>
>>>>>> co do tego telefonu świeetlnego to nawet nie mo co sobie D zawracać
>>>>>> żarufkami skoro jest coś takiego jak dioda:O)
>>>>> Nie o to chodzi.Dyskutujemy o pewnych dość specyficznych konstrukcjach z
>>>>> epoki. Na początku lat siedemdziesiątych, gdy "Młody Technik" publikował
>>>>> projekt "Fototelefonu" diody LED były już znane. Jednak szczerze wątpię,
>>>>> by dzieciaki/harcerze z myślą o których opracowano konstrukcję mieli do
>>>>> nich dostęp. No i pozostawała jeszcze kwestia jasności. ;)
>>>> LEDy były znane, ale kompletnie niedostępne w sprzedaży. Pierwsze LEDy w
>>>> Bomisie widziałem w połowie lat 70tych.
>>> Dziwne - pamiętam diody LED w tamtych latach w najzwyklejszym sklepie
>>> "radiowym", polskie serii CQYP, ze złoconą dolną częścią obudowy.
>> W którym roku? Ja też pamiętam, ale to było gdzieś koło 1976-77.
>> Kosztowały straszne pieniądze. Na początku lat 70tych w slepach
>> radiowych były oporniki węglowe po złotówce, MŁT, jak się miało
>> szczęście po 5zł i tranzystory germanowe serii TG, a czasem węgierskie
>> ASY i rosyjskie GT. Krzemowe pojawiły się gdzieś koło 73-74 roku.
>
> Wszystko się zgadza, tylko zapomniałeś jeszcze o diodach DOG59
> malowanych zielonym lakierem jak wszystkie półprzewodniki. ;)
> Co do krzemowych, to chyba jako pierwsze pojawiła się seria BC107-109
> razem z BF519-521 - Jarek twierdzi, że schodziły z tej samej taśmy -
> parametry nawet pasują...
BCP się później zwały.

> A wcześniej chyba zaczęli z diodami krzemowymi serii DK60 - też
> jeszcze malowane na zielono (błędnie w sieci opisywane jako
> germanowe).
Te były piękne. Wojskowo-zielone w kolorze wyrzyganego szpinaku.

> Ale mnie za komuny śmieszyło jedno - oficjalnie siermiężność i
> początki produkcji półprzewodników a w RiK (później RE) ogłoszenia i
> wszystko dostępne. W 1976 Bogusław Dubiel opublikował słynny schemat
> wzmacniacza 100(160)W 4 om. I jakoś nie mieliśmy problemów ze
> znalezieniem podzespołów do jego budowy (słynne 2N3055 Hitachi czy
> Toshiby)...
2N3055 produkował też węgierski Tungsram. A ten wzmacniacz też zrobiłem,
ale niestety został w PRLu.

> Przez co najmniej dekadę odmiany tego wzmacniacza z lepszym i gorszym
> skutkiem pokutowały w większości amatorskich konstrukcji wzmacniaczy
> gitarowych. A już 5 lat później nie było najmniejszych problemów z
> półprzewodnikami... Gorzej było z pozostałymi elementami - człowiek
> potrzebował rezystorka 47 om 0.25W a w sklepie dostawał 2W MŁoTa i
> potem kombinował, jak to w płytkę wsadzić... Podobnie z kondensatorami
> - 220nF - tylko przez dwia wielkie 100nF/1000V storofleksy. Itd.

A ja mam do dzisiaj oporniki MŁT 270 omów/0.5W i węglowe 330
omów/0.125W. Kupiłem w 1978 roku w Bomisie 5kg oporników luzem ;-).
Zrobiłem kiedyś z nich sztuczne obciążenie do wzmacniacza: pęczek
oporników w szklance wody.
470nF/400V styroflexy wystarczą mi też do usranej śmierci.

A prowizorki są niekiedy całkiem trwałe. W starym telewizorze lampowym
Orion padł opornik 10 omów/5W. Za wacka nie dało się dostać niczego
podobnego. Ojciec "zorganizował" opornik z suwnicy, 10 omów, 200W. Do
obudowy pasował, więc się go tam wsadziło, na szczęście nie było żadnej
płytki ;-).

Waldek