Anerys napisał:

>> urzednicy chyba nie moga byc tacy glupi ? :-)
>
> W rzeczy samej - przy niektórych głupiec, to jak Einstein... :P :)
> Ja od dana zresztą dzielę tę kategorię na urzędników zwykłych, gdzie
> jeszcze stwierdzam myślenie, oraz na urzędasów - wiadomo co... są jak
> beczka miodu zasyfiona łyżeczka dziegciu.

Pierdoła cywilny to także jakiś pan przełożony w urzędzie, plaga
niższych urzędników i woźnych. Jest to filister-biurokrata, który
potrafi zrobić piekło o to, że jakiś papierek nie jest należycie
osuszony bibułą itd. Jest to w ogóle idiotyczna i bydlęca postać
w ludzkim społeczeństwie, ponieważ taki cymbał udaje uosobienie
roztropności, jest przekonany, że na wszystkim się zna, że wszystko
umie wytłumaczyć, i wszystkim czuje się dotknięty.

Kto służył w wojsku, temu nie potrzeba mówić, jaka istnieje różnica
między pierdołą-cywilem a pierdołą w uniformie. W wojsku słowo to
oznaczało "dziadygę pieskiego", naprawdę "pieskiego", który wszystkiego
się czepiał, o wszystko zrzędził, ale cofał się przed najmniejszymi
przeszkodami; żołnierzy nie lubił i niepotrzebnie ich szykanował,
bo o pozyskaniu ich szacunku czy zaufania, którym mógł się jeszcze
poszczycić "dziadyga", w tym wypadku nie mogło być w ogóle mowy.

W niektórych garnizonach, jak na przykład w Trydencie, zamiast
"pierdoła" mówiło się "nasza stara dupa". W każdym z tych wypadków
chodziło o osobę starszą, więc gdy Szwejk nazwał podporucznika Duba
"wicepierdołą", to doskonale wyraził istotę rzeczy, ustalając, że
zarówno co do wieku, jak i co do stanowiska całego "pierdoły" brak
podporucznikowi Dubowi 50 procent.

--
Jarek