Pan Konrad Anikiel napisał:

> No więc możemy wnioskować na podstawie Clica. Wielu czekało na to
> w takim właśnie zamyśle: Nie chcę swoim bewupem jeździć do pracy,
> więc kupię takie jeździdełko, a bewup będzie na rodzinne wycieczki.
> I co? nie było wystarczającego rynku żeby projekt doszedł do progu
> opłacalności. Świadomość się ludziom od tamtego czasu nie zmieniła,
> może chętniej słuchają propagandy, ale to raczej propaganda jest
> lepsza. Tak czy siak, czy dzisiaj jest więcej chętnych na Clica
> niż 12 lat temu? Nie sądzę. Jedyna szansa to sztucznie ten rynek
> wyczarować, znaczy dać ludziom bony PKO, kazać im za te bony kupić
> jakiś szajs, a potem te bony wykupić od producenta tego szajsu za
> pieniądze z podatków. To może zadziałać jedynie na innowacyjnym
> projekcie, znaczy tam gdzie wprowadzamy coś czego świat jeszcze
> nie zna. Wiatraki, panele PV itd. A samochody elektryczne już są,
> każdy może sobie kupić. Rząd ma tu najwyżej coś do popsucia, a nie
> do stworzenia.

Żeby pojąć o co tym wszystkim Morawieckim chodzi, trzeba wczuć się
w ducha epoki. Podobnie myślał rząd Rakowskiego w roku bodaj 1988,
ale jego wizje zostały brutalnie przerwane przez zdradę narodową
w roku 1989. Teraz władza postanowiła skończyć z błądzeniem po
ciernistych drogach i wrócić na dobrze udeptane ścieżki. Rakowski
na konferencji na żywo transmitowanej w TV oświadczył, że dość już
poniżania Polaków, którzy muszą chodzić pieszo, trzewba dać im po
samochodzie. Ale siły przemysłu są trwonione, w kraju mamy trzy
fabryki samochodów, każda robi co innegi, więc jest bałagan. Zróbmy
jeden model, narodowy, każdej fabryce każmy go robić, a zaraz starczy
dla wszystkich.

Na szczęście na gadaniu się skończyło, a życie pokazało jak można
rozwiązać kwestię "samochodu dla każdego". Już dwa lata później, kto
chciał, za swoje skromne lecz urealnione pieniądze, mógł kupić sobie
przyrząd do jeżdżenia. Może używany, ale i tak lepszy od tego co w
najśmielszych marzeniach mogło się udać wyprodukwać naszym rządowym
fabrykom.

Albo naszym włodarzom zależy na tym, byśmy jeździli na prądzie -- wtedy
wymyślają system wsparcia, ulgi, dotacje, cholera wie co jeszcze, niech
się Niemcy, Japończycy i Chińczycy ścigają aby na nasz wciąż rosnący
rynek rzucić produkty coraz lepsze i coraz tańsze. Albo niech powiedzą,
że celem jest stworzenie w kraju nowej potężnej gałęzi przemysłu, aby
polskie smochody elektryczne na całym świecie były nie mniej znane
od polskich kiszonych ogórków. Inaczej się nie da -- albo chodzi o
konsumpcję, albo o produkcję. A jeśli gdzieś chodzi o jedno i drugie,
to całkiem niezależnie.

Przekleństwem krajów średniej wielkości, takich jak Polska, jest pokusa
myślenia, że da się coś zrobić w oderwaniu od reszty świata, w opearciu
jedynie o rynek wewnętrzny. Duńczykowi nie przyjdzie do głowy, by plany
sprzedaży swej produkcji ograniczyć do lokalnego kilkumilionowego rynku.
Ani to, by na miejscu robić wszystko to, co w kraju jest potrzebne.

--
Jarek