Użytkownik "Dariusz Dorochowicz" <_...@w...com> napisał w wiadomości
news:n8dokg$4us$1@node1.news.atman.pl...
>>> Oczywiście, że się tak robi, ale ta dioda jest z reguły zamocowana do
>>> tego samego radiatora co tranzystory mocy! Bo złącza tranzystora
>>> mają podobny współczynnik temperaturowy.
>>
>> I zdaje mi się, że tym samym, kompensuje się np. dryft temperaturowy
>> końcówki mocy?
>
> Dokładnie po to tam jest. A jeżeli nie jest (są) zamocowana(e) do

Aha, czyli dobrze pamiętam i kojarzę... Nie mogę sobie przypomnieć gdzie,
ale widziałem, na radiatorach stopnia mocy, przykręcone dodatkowo małe
tranzystorki, czy coś, widziałem tez przyklejane jakąś twardą masę diody,
chyba jedna nawet się odkleiła, nie było wyboru, kropelka i sru z powrotem.
Myślę, że dopóki się zwęglać nie zacznie, to spoina nie powinna zbyt chędnie
puścić?

> radiatora, to jest to błąd konstrukcyjny. No chyba, że rezystory emiterowe
> są tak duże, że nie ma się czego obawiać. Zdaje mi się, że coś

No, jak kiedys grzebiąc we wzmacniaczu "Kleopatra", zrobiłem przypadkowo i
niechcący, jakieś zwarcie, zdaje mi się, że gdzieś w okolicy drivera, to
tranzystor znajdujący się najbliżej zapłonął żywym ogniem, czego nie udało
mi się powtórzyć z innym takim tranzystorem, uszkodzonym rzecz jasna,
włożonym wprost do palnika gazowego. W głośniku niewielki trzask i cichy
brum, jak zerżnęło z zasilacza tyle, ze mu filtracji nie starczyło,
rezystory emiterowe oświetliły mi wnętrze, a tranzystory KD502 nawet się
przez te kilkanaście sekund nie zagrzały.

> takiego widziałem we wzmacniaczach do M2405, ale pewien nie jestem.

No, ja też bym sobie chętnie przypomniał, kilka razy grzebałem, to dwa razy
na pewno spotkałem "termoelement" na radiatorze (a może raz nawet na samym
scalaku... tranzystorze... końcówki)?

Odpowiem na (nieco podchwytliwą, przyznaję) zagadkę, którą zadałem, że
korzysta się z niedoskonałości złącza w kierunku przewodzenia.
Że stosuje się w telekomunikacji i jaki cel... Odpowiadam więc.

Dwie przeciwrównolegle połączone diody.
Podłączone równolegle do słuchawki telefonu, rzadziej do uzwojenia
transformatora nieco wyżej, niż sama słuchawka, ale cel dokładnie ten sam.
Chodzi o ograniczanie trzasków, na starych liniach, bądź też przy kręceniu
tarcza, często się zdarzało, że ze słuchawki w ucho walił silny trzask (raz
w trakcie "warsztatów" szkolnych jak mi pieprznęło w ucho z aparatu
monterskiego, to pół godziny prawie nic nie słyszałem) - stare aparaty
telefoniczne bardzo często nie miały żadnego tłumika trzasków. W aparatach z
lat 70 był to taki śmieszny stosik selenowy, którego nie należało wzruszać,
gdyż tracił właściwości. Wtedy można było go zastąpić dwiema diodami.
Germanowymi lepiej, ze względu na mniejsze napięcie w kierunku przewodzenia,
kosztem niewielkiego wazrostu zniekształceń, bo jednak to dioda, element
nieliniowy, bez odczuwalnego ściszenia przekazu, uzyskiwało się lepsze
tłumienie trzasków.
Diody tłumiły te trzaski, a niedoskonałość złącza przysługiwała się nam w
taki sposób, że dzięki temu sam dźwięk ze słuchawki, nie był zbytnio
zniekształcany - szczyty sygnału były przycinane miękko (i pozwalało to
nawet na bardzo głośny przekaz), a o dużo większej amplitudzie trzaski już
mocno, dzięki czemu ich amplituda niewiele przekraczała sygnał użyteczny,
czyniąc je znacznie mniej uciążliwymi. No, w telefonach można było dać nawet
najmniejsze diody - nie dość, ze w kierunku przewodzenia i tak, więc
wsteczne nie miało znaczenia, to i prądy rozmówne były tak niewielkie, że
nawet najciensze diody ostrzowe radziły sobie z nimi doskonale.

--
Ge