marek augustynski napisał(a):
>> marek augustynski napisał(a):
>>> Możliwe, że znalazłbym. Jednak tu masz konkretny wybór, temat. I dzięki
> temu
>>> wiesz, że jest świadomy. Możliwe, takie zdjęcia pewnie poniewierają się w
>>> albumach wielu osób ale kto je dostrzega, tego nie wemy.
>> Napisałem kto dostrzega: Ci którzy z jakiegoś powodu nie skasowali ich z
>> dysku. Ale dostrzegają ich wartość bardzo osobiście, poprzez relację z
>> fotografowanym obiektem, nie jako coś odkrywczego, czym warto się
>> pochwalić na zewnątrz.
>
> Ale my nie rozmawiamy o osobistej relacji z obiektem tylko o obrazie, o
> fotografii.
> A gdyby na tych zdjęciach były nie ich dzieci, nie ich rodzina? Mirek, na
> miłość boską, ci ludzie nic nie dostrzegają. Zachowują take zdjęcia w swoich
> albumach tylko dlatego, że sami na nich są lub ich najbliźsi. Oni nie widzą
> tam fotografii, ani nawet człowieka, tylko konkretną twarz, którą znają.

No a co ja właśnie powiedziałem jak nie to? :-)

> Jeśli
> pokazabyś takie zdjęcia szarszemu gronu musiałbyś wyjść ponad to. Musiałbyś
> zdać sobie sprawę, że pokazujesz fotografię, w tym wypadku obraz człowieka,
> nie konkretnej osoby. Ta osoba byłaby użyta tylko z jakiegoś powodu. I właśnie
> Collin Pantal to zrobił.

Dla mnie seria z sofą jest serią zdjęć jego córki, nie broni się jako
fotografia człowieka. Pasuje do albumu rodzinnego, nie do galerii. Tak
czuję wyrwawszy z kontekstu, bo go (kontekstu) nie znam. Jeśli teraz
dopowiesz mi do tego historię która zmieni kontekst, to OK, przemyślę.
Ale samo dzieło nie działa.
Tak na to patrzę. Nie próbuję oceniać w kontekście. Dla mnie malarstwo
sakralne z X wieku jest prymitywne i kropka. Chociaż może było
nowatorskie wtedy i przełomowe.

> To jest odkrycie i odkryciem jest cały kontekst czasu
> w jakim to zrobil i odkryciem jest sposób w jaki to zrobił. Wiesz to wszystko
> dopiero Po pokazaniu. Dopiero Po mówisz "ja też mam takie zdjęcia"... z d j e
> c i a. Nie jak ładnie wyszło Twoje dziecko tylko Jaka fotografia... f o t o g
> r a f i a.

Czyli przełomem jest fakt pokazania prywatnej fotki publicznie?
No weź! :-)

> Zakładam, że każdy kto tworzy albo to lubi i już albo czegoś szuka.

To ma sens.
Więc czego szuka Pantal wystawiając te zdjęcia?

>>> I co znaczy, że produkt powinien się bronić sam w tym konkretnym wypadku?
>> Powinienem chcieć sobie to powiesić na ścianie, wrócić do galerii gdzie
>> to wisi, albo umieścić na pulpicie. A nie chcę.
>
> Trochę pokiereszowany ten fragment. Rozumiem, ze człowiek powinien chcieć. Ale
> nie rozumeim do czego się odnosisz. Nawet po przytoczeniu wcześniejszego
> fragmentu się gubię:)
>
> "Jeden je opublikował. I tu mam wątpliwości jeśli chodzi o motywacje.
> Może jakbym znał autora i z nim porozmawiał, to inaczej odbierałbym te
> zdjęcia, ale na razie wychodzę z założenia że produkt sztuki powinien
> się bronić sam, nawet wyjęty z kontekstu i pozbawiony tytułu-klucza."

Po prostu nie wiem, jak tłumaczyć potrzebę publikacji prywatnych zdjęć
jako dzieł sztuki.

>> Tak. Jeśli okaże się, że tonalność "Dark Lobby With Billowing Curtain,
>> Ancona" bezczelnie kopiowała na kilkadziesiąt innych dzieł, to przestanę
>> ją szanować. Jeśli natomiast odcedzę tonalność i jeszcze parę innych
>> elementów (o których jeszcze nie pomyślałem, że mogą tu "działać") i
>> uznam, że piękno tego kadru leży zupełnie gdzie indziej, to ... myślę
>> dalej ;-)
>
> o fotografii:)

No raczej :-)

--
Mirek