Użytkownik "Jacek" <a...@o...pl> napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:bxgq7xz9qw7w$.exapa3z9uaw7$.dlg@40tude.
net...
> A tak przy okazji... Czy pisząc program nazywacie klasy, funkcje, zmienne
> itd. w j. angielskim, polskim, czy też używając obudwóch języków.

Po łacinie, wplatając fragmenty greki.

To była ironia, ale nie do końca: większość id jest "angielska" u mnie, lecz
jest to ta część języka brytyjskiego (angliści mają na to określenie
rejestr, po naszemu to namespace), która wywodzi się właśnie z łaciny:
server, velocity, condition, time, variable, sub, super... chyba chwytacie o
co chodzi. Wiele zmiennych nazywa się ładnie: i, n, a, b, c, x, y, z itd.
itp.

Konsekwentnie komentarze piszę po polsku. Od paru lat złogonkami. Kiedyś,
równie konsekwentnie, bez.

Bardzo mńię też ucieszyło, że VC10 łyka id z żółwiami, źdźbłami i gęślami.
Ale jakoś nie użyłem tego w większym programie: trzeba będzie spróbować.
Kiedyś.

Parę miesięcy temu drążyłem temat na PCPC - wniosek większości był "nie
używać PL-identów". Choć niekoniecznie ten wniosek jest zgodny z tym, co ja
sam uważam.

IMNQHO tłumaczenia są różne - ale i sam tekst czasem jest i w oryginale
drętwy (tylko że my, nie-tumaniści, tego nie zauważamy). Dla przykładu:
"mouse click". A co mnie obchodzi jaki odgłos wydaje gryzoń! Istotne jest co
dany click miał zrobić. Wtedy np. przechodząc na ekran dotykowy (bez myszy)
nie trzeba wszystkiego zmieniać. I po prostu najlepiej "uruchomić program" -
bez używania "niskopoziomowych" tupnięć, puknięć, kliknięć, myszy, piórek,
rysików itd. itp.

Czyli "wybrać opcję" (możliwość?) - a nie "kliknąć na opcję". Proste.