W dniu poniedziałek, 2 września 2013 00:40:02 UTC+2 użytkownik Marek napisał:
> On 01 Sep 2013 15:47:34 GMT, Jarosław Sokołowski<j...@l...waw.pl>
>
> wrote:
>
> > W warszawskich zakładach Róży Luksemburg rtęć do lamp wkraplały
>
> kobiety
>
> > przy taśmie za pomocą pipety. Z fatalnymi skutkami dla zdrowia, o
>
> czym
>
> > wiadomo było tylko lokalnie, bo o nierozprzestrzenianie wiadomości
>
> > dbano bardzo starannie. Zakłady upadły razem z komuną, zostały
>
> budynki.
>
>
>
> Po jakim czasie u tych kobiet występowały objawy zatrucia?
>
>
>
> --
>
> Marek

Według mnie informacja o masowo chorujących kobietach nie jest prawdziwa. W PRL BHP
było na o wiele wyższym poziomie niż jest teraz. Ludzie pracujący w trudnych
warunkach i wykonujący prace z niebezpiecznymi substancjami byli pod stałym nadzorem
lekarskim. Jak tylko coś nie pasowało w badaniach to byli natychmiast odsuwani od
pracy. Wszystkie wskaźniki decydujące o szkodliwości były dużo ostrzejsze niż w
krajach zachodnich. Za PRL pracowałem w fabryce w której używano rtęci. Przechowywana
była w specjalnych zabezpieczonych chyba przed wszystkim pojemnikach. Pomieszczenie w
którym była używana miało podwójne drzwi, tak skonstruowane że nie można było
otworzyć dwóch na raz. Wejść można tam było tylko w specjalnym ubraniu roboczym. Nie
wolno było w tym ubraniu chodzić po fabryce. Wentylacja wywiewna podciśnieniowa.
Podłoga i ściany do pewnej wysokości wyłożone spawanymi płytami z PCV. Wszyscy tam
chcieli pracować bo pensja znacząco wyższa. Wcześniejsza emerytura. Oprócz urlopu dwa
razy do roku sanatorium. Nigdy nie usłyszałem ze ktoś się tam zatruł, zachorował na
jakąś chorobę której przyczyną był kontakt z rtęcią.