Pan J.F. napisał:

>> Amalgamat, to po prostu stop rtęci z innym metalem. Wprawdzie miesza się
>> w temperaturze pokojowej, czyli grubo poniżej topnienia złota czy srebra,
>> ale chwilę to musi potrwać. Nie ma sensu, by pan doktor miał coś ucierać
>> w moździerzu, skoro stop jest stabilny i da się go przechowywać.
>
> No coz, nie znam sie, ale
> http://kerrhawe.pl/products/category/id/19
> trzy amalgamaty w kapsulkach i jeden amalgamator/mieszalnik.
>
> W opisie mozna przeczytac
> "Nowe, samoaktywujące się kapsułki zawierają odmierzoną, stałą ilość
> opiłków i rtęci. Rtęć zamknięta jest w szczelnej poduszeczce
> membranowej wewnątrz kapsułki. Siły, które powstają podczas mieszania,
> powodują rozerwanie kapsułki i rtęć wydostaje się do proszku."
>
> A sens jest, bo to musi sie dac wsadzic do zeba, i dopiero potem sie
> zestalic.

[...]

> No wlasnie - odparowaloby z powierzchni, a glebiej bylo ciagle ciasto.
>
> Wiec chyba to jednak inaczej dziala (i przy tej wzajemnej
> krystalizacji objetosc rosnie, co tez jest zaleta).

Jak się głębiej zastanowić, to jest to jakieś wytłumaczenie. Twardnienie
zachodzi, bo płynna rtęć rozpuszcza stały metal, co znaczy, że jej ubywa
w mieszninie. Więc nie tylko parowanie.

>> Złote plomby amalgamatowe też robiono, nie tylko srebrne. Złoto jest
>> dużo twardsze.
>
> Zloto jest miekkie.

Jakoś z porównania choćby srebrnej łyżeczki i złotej obrączki wychodzi
mi co innego.

>> A amalgamcji przy wydobyciu złota nie stosuje się od dawna.
>> Ale oczywiście, można to tłumaczyć w ten sposób, że akurat w czasie wojny
>> zaczęto przetapiać stare złote zabytki. Niektórzy może nawet uwierzą.
>
> Zloto cenne i mysle ze nie raz bylo przetapiane.
> I chyba jednak slady po rteci znikaja.

Tymczasem one zamiast zniknąć, nagle pojawiły się w "szwajcarskim" złocie.
Dziwnym trafem w czasie wojny.

--
Jarek