W dniu 2016-11-04 o 16:04, Jacek Maciejewski pisze:
> Czy waszym zdaniem silniczki indukcyjne jednofazowe z fazą pomocniczą
> robioną przez zwarty zwój na części rdzenia magnetycznego (kiedyś masowo
> używane w gramofonach, wentylatorach czy nawet magnetofonach) nadają się
> do sterowania obrotami za pomocą regulacji kąta włączenia triaka?
>

Zacznijmy od tego, że mylisz pewne kwestie.

Jedyny prawdziwy sposób, w jaki można regulować prędkość silnika
asynchronicznego, to przez zmianę częstotliwości.

Natomiast zmieniając napięcie (choćby i regulatorem fazowym), regulujesz
jedynie moment obrotowy.

I tu jest istotne, co ten silnik napędza. Jeśli obciążenie ma
charakterystykę M ~ n (moment hamujący rośnie z prędkością obrotową,
niekoniecznie liniowo, ale koniecznie monotonicznie), to wówczas
oczywiście zmieniając moment (czyli napięcie), zmieniasz prędkość
obrotową. Widać to na przykład przy przełączniku gwiazda-trójkąt, gdy
silnik luzem obraca się z taką samą prędkością, a pod obciążeniem
odpowiednio wolniej na gwieździe.

Problem z regulacją przez moment a nie przez częstotliwość związany jest
z odpornością danego silnika na poślizg. Im większy poślizg, tym
mniejsza sprawność, bo więcej ciepła wytwarza się w prętach wirnika.
Oczywiście są silniki, które wytrzymują długotrwałą pracę z zablokowanym
wirnikiem, ale przeciętny silnik przemysłowy (z klatką aluminiową),
wytrzymuje max. 4% poślizgu, powyżej tej wartości zmienia się w piec
indukcyjny do topienia aluminium.

Silniczki do wentylatorów wytrzymują długotrwałą pracę na dużym
poślizgu, bo mają mały stosunek mocy do masy, więc mogą się długo
nagrzewać, natomiast silniki trakcyjne z lokomotyw dokładnie na odwrót.

W przypadku silników ze zwojem zwartym, jeśli silnik wytrzyma dłuższy
czas w stanie zablokowanym, to wytrzyma wszystko, odrębną kwestią jest,
czy harmoniczne generowane przez sterowanie fazowe nie spowodują jakichś
efektów towarzyszących, np. przebicie izolacji stojana, wyładowania
między wirnikiem a stojanem, itp.