Starzec z Gór <d...@v...pl> writes:

> albo może to być technika fotografowania.
>
> Bingo.

Tak w ogóle, to raczej mniej częste użycie pojęcia "focus shift".

>> > Jeżeli ognisko obiektywu znajdzie się bliżej płaszczyzny sensora niż
>> > wynosi wartość ogniskowej, to obraz będzie nieostry - dla każdej
>> > odległości. Oczywiście im bliżej przysuniesz, tym bardziej.
>>
>> No tak, ale... co to ma do rzeczy?
>
> Naprawdę nie wiesz ?

No nie. Napisz dlaczego uznałeś za stosowne o tym wspomnieć.

> Teraz to ja nie rozumiem co Ty wypisujesz. Otwór zawsze jest względny,

Otwór to jest otwór, i przede wszystkim ma swoją średnicę, wyrażoną
przede wszystkim (zwykle) w milimetrach.

> to raz, dwa, nieważne czy ogniskowa jest stała zmienna czy wymienna,
> ważna jest możliwość odsunięcia lub, rzadko, przysunięcia do
> płaszczyzny sensora.

I piszesz o tym w kontekście aparatów "free focus"?

>> > Co do kamerek się nie wypowiadam - nie znam się i nie wiem co je
>> > ogranicza.
>>
>> Jest dokładnie tak samo, pomijając konkretne wartości.
>
> I skąd się tam bierze paralaksa ??

Dokładnie tak samo paralaksa nie ma tam nic do rzeczy, IOW w ogóle nie
występuje (pomijając owe lunety).
Paralaksa wymaga przynajmniej dwóch różnych "punktów widzenia".

>> >> Np. niektóre aparaty Sony A APS-C mają matryce o wielkości piksela
>> >> poniżej 4x4 um^2.
>> >
>> > Czujnika !
>>
>> Sugerujesz, że wymiary piksela są inne?
>
> Nie sugeruję - to jest oczywista oczywistość, wymiary czujnika to
> konkretna wielkość fizyczna, zaś "wymiar piksela" to jakaś abstrakcja.

Aha.
Jak dla mnie, jeśli matryca ma wymiary np. 23.6x15.60, i rozdzielczość
6000x4000 (24 mega >> piksele <<), to wymiary piksela absolutnie nie są
abstrakcyjne i wynoszą (brutto, ale to matryca BSI) ok. 3.9x3.9 um^2.
Czujnik to moim zdaniem zupełnie inny element niż matryca (i niż piksel
na matrycy), ale oczywiście nie zamierzam o to toczyć bojów.

>> > W zależności od wymagań oraz oczywiście od jakości
>> >> optyki obiektywu itp., krążek rozproszenia powinien mieć wielkość
>> >> poniżej nawet 4 um do powiedzmy 10 um. Jeśli użyjesz obiektywu
>> >> np. 50/2.8, to w takich warunkach odległość hiperfokalna będzie
>> >> wynosić od kilkudziesięciu metrów do ok. 250 metrów.
>> >
>> > Nie jest to prawdą.
>>
>> A co _konkretnie_ nie jest tu prawdą?
>
> Te obliczenia.

Tu nie ma obliczeń. To są dane wynikające z oszacowania (i przemnożenia
przez odpowiedni współczynnik, bo przecież dokładnie tak zdjęć nie
robię).

> Opierasz się na błędnym założeniu że minimalny krążek rozproszenia można sobie
dowolnie regulować.

Nie dowolnie. Np. przyjęcie krążka rozproszenia rzędu 0.01 um byłoby
niesensowne, gdyż byłby dużo mniejszy od wielkości piksela.
Podobnie, przyjęcie 100 mm byłoby bez sensu, bo cała matryca stałaby się
czymś w rodzaju może światłomierza.
Natomiast przyjęcie krążka rozproszenia wielkości piksela,
w szczególności w fotografii elektroniki (PCB), jest bardzo sensowne
(tak, wiem że nikt normalny nie robi zdjęć makro z hiperfokalną).
Czasem przyjmuje się nawet mniejszy krążek rozproszenia, zwłaszcza jeśli
mamy ostre obiektywy o względnie małej ogniskowej (ludzie zdejmują też
filtry IR).

>> Krążek rozproszenia jest zawsze najmniejszy w płaszczyźnie (czy co to
>> tam jest) ostrości. To jak może być taki sam tam oraz na granicy GO?
>> A tu, to nawet w ogóle daleko poza strefą ostrości.
>
> No właśnie tak jest jedynie w teorii.

No to niestety muszę przyznać, że ja to obserwuję także w praktyce.
Bardzo często zresztą.

> To oglądanie w 1:1 to jakaś mania. Jeżeli potrzebuję powiększenia
> detalu, to mniejszym problemem jest zrobienia zdjęcia w większej skali
> odwzorowania niż kombinowanie z oglądaniem szerszego planu w
> powiększeniu.

Nie, to nie jest żadna mania, tylko specyfika zdjęć elektroniki. Tak
w ogóle, to te 24 MPix to jest ledwo wystarczająca rozdzielczość.
Taki A7 z 42 MPix (czy ile on tam ich ma) byłby pewnie nieco lepszy,
chwilowo nieco drogi.
Dopiero płaski skaner ma wystarczającą rozdzielczość - niestety nie
nadaje się do skanowania płytek z elementami (wyższymi, "component
side").

Po prostu, jeśli płytka drukowana ma wymiary np. 150 x 100 mm (a to nie
jest przecież żadna wielka płyta), a elementy mają wymiary np. 1 mm x
0,5 mm (wiem, są mniejsze), i chcemy mieć taki np. rezystor przynajmniej
na 20 pikselach (żeby w ogóle było coś widać - lepiej na 50), to policz
sobie, w jakiej skali trzeba robić i oglądać zdjęcia.
Robi się także zdjęcia częściowe (i następnie składa), ze względu na
zbyt małą rozdzielczość matrycy, a także ze względu na zniekształcenia
związane z małą odległością (podobnie z różnym oświetleniem).
--
Krzysztof Hałasa