Pan Andrzej P. Wozniak napisał:

>>>> Wiem, są tacy, dla których precyzja jest wartością najwyższą. Tacy już
>>>> na studiach wpisują w sprawozdanie, że zmierzyli temperaturę i wynosi
> ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
>>>> ona 42,38921°C.
>>> To akurat jest możliwe po kilku godzinach wygrzewania w termostacie,
>>> tylko skąd w uczelnianym laboratorium taki termostat i termometr
>>> skalibrowany z dokładnością na poziomie definicji jednostek miar SI?
>> Student obliczał temperaturę radiatora mierząc spadek napięcia na
> ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
>> temistorze
>
> Nie sprecyzowałeś, że pomiar był pośredni, ale fakt, że nie użyto gotowego
> termometru termistorowego, niewiele zmienia.
>
>> -- tak mu wyszło z obliczeń. A miał później oszacować
>> straty ciepła na tym radiatorze.
>
> W takim razie zostawiamy termostat, zamieniamy termometr na woltomierz
> (i inne niezbędne urządzenia pomiarowe) podobnej klasy i dodajemy
> kalibrację termistora. ;-P

Moja uwaga miała charakter bardzo ogólny. Że dokładność odczytu nie jest
tym samym co dokładnośc pomiaru -- tego już się ludziska w miarę dobrze
nauczyli. Że nie ma sensu brać fafnastu miejsc znaczących (nawet dokładnie
znanych) do dalszych szacunkowych obliczeń -- to też można wytłumaczyć,
nawet opornym. Najgorzej jest z przekonaniem, że precyzja i komunikatywność
oznacza operowanie ścisłymi jednostkami, najlepiej SI. "Zwierzę wielkości
kota" -- każdy sobie taką bestię od razu wyobrazi. Ale gdyby wziąć próbę
losową tysiąca inżynierów, zrobić im ankietę i zapytać w niej o podstawowe
wymiary typowego mruczka -- to by rozrzut podawanych wartości był daleko
większy, niż w kontenerze chińskich kondensatorów elektrolitycznych.

--
Jarek