> Fajne wytlumaczenie; nawiazanie do filmu ma naprawde sens I zdecydowanie
> ulatwi zrobic zdjecie ktore sie ma podobac, lub planowalismy zrobic.
> Czyli wyglada na to ze jest to zdjecie zrobione w momencie ,,Fotograficznym,, z
> dobrym sztucznym wygladem/usmiechem ktory podoba sie przecietnemu ogladaczowi.
> Taki Justin Biber. I radzisz robic pomiedzy zeby przecietnemu ogladaczowi sie
> nie podobalo.

Ja radze ,,pomiedzy,,, zebys ty wiedzial. Widzowie sa dluzsza
historia, dla nas niespecjalnie w tym momencie wazna.


> Szczerze powiedziawszy cos w tym jest, I chyba wiem do czego zmierzasz.
> Przyklad: Na zdjeciach znacznie bardziej wole dzieci placzace lub
> ,,nieszczesliwe,, gdyz wywoluja u mnie bardzo duze emocje, ale czy nie jest to
> ,,skretem,, w druga strone? Takim przegieciem, pojscie na latwizne w druga
> strone? Zamiast spostrzeganiem\wylapywaniem delikatych subtelnosci?

No pewnie, ze fotografowanie placzu lub nieszczescia jest sekretem w
druga strone. Precyzuje moja wczesniejsza wypowiedz. Wyobraz sobie, ze
robisz kilka zdjec pod rzad usmiechajacemu sie dziecku. Gdybys
rozpisal caly ten czas na czynniki pierwsze np robiac film, a nie
zdjecia, otrzymalbys... ,,delikatne subtelnosci,,

A teraz zapomnij o czym mowimy. Nie chodzi ani o konkretny wyraz
twarzy ani o fizyczne rozkladanie czegokolwiek na czynniki pierwsze.
Zdjecia wykonane ,,pomiedzy,, sa inne niż wszystko to co
jest ,,fotograficzne,,. Uznajmy, ze obecnosc osoby przed obiektywem
jest jak wdech i wydech, wdech i wydech, wdech nie jest smiechem, a
wydech rozpacza, wdech jest tylko poza, a wydech jej brakiem.

marek