> Impast to grube pociągnięcie. Farba olejna jest gładka po wyschnięciu
> (błyszczy się). Impast w tym wypadku to położenie farby o gładkiej powierzchni
> gruba warstwą. Impasty mogą nawet potęgować kolor czy światło włąśnie przez
> załamania wynikłe z impastowania. Tak czy inaczej olej zachowuje swoja
> gładkość, którą możesz ewentualnie rozbijać określonymi technikami matowienia.
>
> Głównym celem powlecznia jest uzyskanie okreśłonej powierzchni.. w celu
> uzyskania określonej intensywności koloru... a mniejsze wsiąkanie jest niejako
> efektem ubocznym. Gęstość optyczna w wypadku farby określa intensywność jej
> światła, a zetem intensywność samego koloru. Pomijamy tu jednak fakt, że
> gęstość optyczna jest wartością mierzalną aparaturowo i ma ona tyle wspólnego
> z oceną wykonaną okiem co guzik z wiatrakiem.
Farby to filtry barwne, a gęstość określa skuteczność pochłaniania
przez nie światła, a charakterystyka spektralna decyduje o nasyceniu
barwy. Lepiej spolaryzowane światło daje nieco większy kontrast i to
tyle, kluczowa jest gęstość i własności spektralne, bo barwa zależy
wyłącznie od długości fal widma odbitych od danego obiektu. Oko to z
przyczyn fizjologicznych kiepski instrument do obiektywnej oceny
czegokolwiek.

> Głębia koloru bierze się z warstwowego nakładania farby. W dużym uproszczeniu
> głębia jest wieksza na odbitce ponieważ są tam warstwy. Druk to jedna warstwa
> i (w dużym uproszczeniu) płytki kolor.
> Pisze według tego co mówi wiedza o malarstwie ale również "na oko". Im większy
> kontrast tym głebia mniejsza. Nawet nie potrzeba tu specjalnej wiedzy,
> wystarczy byle suwak w photoshopie.
> Albo np jak bedziesz na stoku narciarskim to czasem zdaży się ktoś kto ma
> odblaskowy kombinezon.. taki "wściekły" róż czy pomarańcz. Na tle śniegu
> wygląda to jak płaska plama. Mega kontrast, głębia zero.
> Odbitka może być bardziej "mdła" i z tym się zgodzę.
To już całkowite absurdy. Co z tego, że na odbitce są warstwy i skąd
pewność, że w druku nie ma warstw? Tak czy owak - to kompletnie bez
znaczenia! Jak wspomniałem - o możliwej do uzyskania skali barw
decyduje biel papieru, maksymalna gęstość i czystość spektralna
kolorantów. Brak głębii w tym przykładzie z kurtką wynika albo z
kontrastu symultanicznego (otoczenie próbki barwnej zmienia sposób, w
jaki postrzegamy ową próbkę barwną), albo ze zbyt dużej rozpiętości
tonalnej sceny (światło zbytnio razi). Gdyby największa głębia barw
była uzyskiwana przy niskiej kontrastowości, to bawry najcudniej
wychodziłyby w druku gazetowym (kotrast 75:1).

> Pewnie tak.
>
> Abstrachując od tego, poczatek stosowania warstw w malarstwie to jakiś XVw, a
> w drukowaniu fotografii za pomocą pigmentu odkryją to w XXI. No chyba, że juz
> odkryli?
> Dopuki nie odkryją trzeba sobie radzić samemu poprzez rozpirzanie tego co
> zrobi drukarka. Jest to metoda od dupy strony, zgadzam się, jednak na razie
> innej możliwości nie ma. I taki jest sens tego paćkania. Bierze się on z
> faktu, że wydruk to farba. Do ogarnięcia czego szczerze namawiam:)
Laserunkowe ściubolenie już wieki temu wyparła swobodniejsza technika
alla prima - dziś praktycznie nikt już tak nie maluje (chyba że musi).