>> A swoją drogą, to jak wcześniej się dało, skoro teraz się nie da?
>> Przecież i ścianki do MF cyfrowego parę lat temu miały mniej mpx niż
>> obecne lustrzanki entry level.
> I wtedy w profesjonalnych zastosowaniach okołopoligraficznych analogowe
> MF/WF miały się jeszcze dobrze. Jakimś przełomem było upowszechnienie się
> ~40 MPx, od tego czasu w większości przestano sięgać po slajdy - mimo że
> jakość raptem gdzieś pomiędzy 6x4,5, a 6x7, to do prawie wszystkiego
> wystarczająca (po lekkim przymknięciu oczu).

Ale to tylko w studio. Malo kto biega w teren z Haslem na kablu ;)

>> Pomijam kwestię optyki, bo tu można podpiąć pod amatorską puszkę dobre
>> szkło. A i zdjęć z analogowego 135 też przecież nie da się w
>> nieskończoność rozdymać. Powiększenie 50x70 to bardzo duże
>> powiększenie. Prawdopodobnie wyłazi już ziarno, czy inne
>> niedoskonałości kliszy.
> W poligrafi 135 to się używało do góra okolic A4, na A3 szło z wielkim
> bólem i zgrzytaniem zębami, bo ziarno gryzło w oczy, a z pewnością nie
> można się juz tam było doszukać żadnego dodatkowego detalu. Takie ~10 Mpx.

Jesli chodzi o kolorowe negatywy to mozna sie zgodzic.
(tylko kto je wogole skanowal?)
Jesli zas o dobre slajdy to nie. Nie ma mowy o ziarnie przy formacie A3.
Przy formacie B1 ziarno widac, ale w niczym nie przeszkadza w druku.

Byc moze widziales efekt badziwenego skanera (przeostrzanie).
Takie efekt dawal np. Heidelberg Tango, ktory ma niezbyt wysoka
rozdzielczosc fizyczna, za to na stale wlaczone wyostrzanie.
Jeszcze jak operator byl "starej daty" i lubil ostra jazde ;) to wychodzilo
takie dziwne "cos" w postaci przeostrzonego skanu o niskiej rozdzielczosci.

q