On 2009-11-03 14:41:28 +0100, "Paweł W." <p...@p...onet.pl> said:

> A swoją drogą, to jak wcześniej się dało, skoro teraz się nie da?
> Przecież i ścianki do MF cyfrowego parę lat temu miały mniej mpx niż
> obecne lustrzanki entry level.

I wtedy w profesjonalnych zastosowaniach okołopoligraficznych analogowe
MF/WF miały się jeszcze dobrze. Jakimś przełomem było upowszechnienie
się ~40 MPx, od tego czasu w większości przestano sięgać po slajdy -
mimo że jakość raptem gdzieś pomiędzy 6x4,5, a 6x7, to do prawie
wszystkiego wystarczająca (po lekkim przymknięciu oczu).


> Pomijam kwestię optyki, bo tu można podpiąć pod amatorską puszkę dobre szkło.
> A i zdjęć z analogowego 135 też przecież nie da się w nieskończoność
> rozdymać. Powiększenie 50x70 to bardzo duże powiększenie.
> Prawdopodobnie wyłazi już ziarno, czy inne niedoskonałości kliszy.

W poligrafi 135 to się używało do góra okolic A4, na A3 szło z wielkim
bólem i zgrzytaniem zębami, bo ziarno gryzło w oczy, a z pewnością nie
można się juz tam było doszukać żadnego dodatkowego detalu. Takie ~10
Mpx.


> I nie daj boże, jak się jakaś ryska znajdzie. Nie znam się na
> technikach ciemniowych, ale zdaje mi się, że jedyny sposób na
> poradzenie sobie z ryskami i ziarnem przy tak dużych formatach z kliszy
> (czy to 135, czy MF) to celowe niedoostrzenie obrazu z rzutnika.

Do zastosowań o których był ten wątek, to jednak od dość dawna używało
się Szopa. A wcześniej skanera (bębna lub w najgorszym razie
haj-endowego płaszczaka, pokroju Scitexa, Heidelberga, czy Agfy).


--
Pozdrawiam
de Fresz