W dniu 2019-03-15 o 23:34, Marek S pisze:
> W dniu 2019-03-15 o 16:19, Starzec z Gór pisze:
>
>> Bo tak jest. Jedyna realna metoda zredukowania kontrastu do
>> akceptowalnego poziomu to delikatne doświetlenie zdjęcia, a następnie
>> jazda na suwaczkach cienie/światła. Dzięki temu obróbka jednego ujęcia
>> zajmuje mi kilka minut zamiast godzin, i to z zadowalającym efektem -
>> również na odbitkach.
>
> Tak też czynię bo wyjścia nie ma. Ale to jest obejście problemu a nie
> rozwiązanie. Szczególnie przy fotografowaniu wnętrz nieruchomości proces
> staje się czasochłonny, bo trzeba wykazać się na tyle inwencją, żeby
> uniknąć gradientowych rozświetleń. Praktycznie i tak w zasadzie nigdy
> nie unikniemy korekt lokalnych.
>
> Ale to wszystko już na marginesie. Moją hipotezą było to, że
> przetworniki są jeszcze w powijakach i jeszcze długo nie zbliżą się do
> dynamiki wzroku ludzkiego - choć gdzie nie gdzie pojawiają się
> publikacje (chyba marketingowe) twierdzące coś odwrotnego.
>

Już jakiś czas temu robiąc Nikonem F70 i Metzem MZ-54 ustawiałem światło
"dopełniające" czy jakoś tak. Lampę główną Metza kierowałem na sufit
albo ścianę, lampę dolną przyciemniałem.
Zdjęcia w warunkach, jakie opisujesz wychodziły IMO doskonałe - muzea,
kościoły, skanseny, klasztory, itp.

Współczesne aparaty nie mają takiego trybu?

Tutaj zepsute zdjęcie testowe:
https://ifotos.pl/z/qwqpxxs

OIDP, to wirydarz całkowicie ciemny, bez oświetlenia. Na zewnątrz pełne
słońce. Gołym okiem widać było tylko plamę światła w oknie, reszta to
"widzę ciemność". Część zacieniłem testowo za pomocą innej osoby.
Gdyby lepiej dobrać parametry, było by bardziej naturalne. Teraz nie
mogę znaleźć lepszych zdjęć.
Fuji S-400, skanowane na "płaszczaku" Epson-2400 Photo.


--
Pozdrawiam.

Adam