W dniu 2019-03-13 o 01:31, Marcin Debowski pisze:
>
> Ale pewnie są matryce, oczywiśnie nie amatorskie, co nie trzeba przepalać?

Zadajesz pytanie, a chętnie odpowiedź bym uzyskał. Być może używam
amatorskiej matrycy (Sony A99) więc muszę przepalać lub niedopalać bo
nie mieszczę się w dynaamic range.

>> Widzisz obraz za oknem poprawnie, a grzejnik pod parametrem jako trochę
>> ciemniejszy a nie czarny.
>
> No zgadza się, z tym że dla mnie to skala/zakres dostępnych
> intesywności, a nie kontrast.

Kontrastem wielu publikacjach nazywa się efekt, o jakim piszę. Posługuję
się więc słownictwem jakie zaczytałem.

> Jak jest dostepna ich pewna ograniczona
> pula i chce się pokryć równomiernie wszystko to w tych cieniach i
> światłach na małe różnice będzie dostępna tylko jedna intensywność.

Zupełnie nie o to mi chodzi. Może bardziej obrazowo. Jesteś w
pomieszczeniu i patrzysz na świat za oknem. Aura raczej pochmurna. Nie
zmieniając kąta patrzenia skupiasz się na analizie oświetlenie grzejnika
pod parapetem. Oceniasz iż jest on nieco ciemniejszy niż to, co za
oknem. Teraz robisz fotkę w RAW. Ustawiasz naświetlenie do okna.
Analizujesz jasność grzejnika pod parametrem. Wychodzi na to, że ginie
on w ciemnościach. Jasne, można go wydobyć operując suwakami w ACR ale
będzie to dość marna reprodukcja.

> Algorytm to chyba nie ma jak, przy częściowo uszkodzonych, chyba że
> wczesniej zrobic jakies mapowanie na kilku zdefiniowanych tłach, bo
> inaczej jak? Ręcznie? Ale może faktycznie da się, o ile to jest
> izolowany piksel i różni się mocno od sąsiadów.

Widzisz, skupiasz się na pikselach zamiast na kształtach. W tym właśnie
jest problem. Bezmózgie filtrowanie szumu da Ci właśnie efekt nijakości.
Tymczasem analiza kilu zaszumionych klatek (lub nawet czasem nawet
jednej) bez skupiania się na pikselu lecz wa sztucznym aproksymowaniu
utraconych kształtów daje fenomenalne efekty.

--
Pozdrawiam,
Marek