Witam
W takim starszym radyjku zobaczyłem płytkę drukowaną na której ścieżki nie
miały kształtu linii łączącej kolejne punkty. Cała mozaika to nie były
wytrawione ścieżki tyko przecięcia między nogami elementów. Jak się
przyglądałem to między stabilizatorem (obudowa TO-220) a kondensatorem
ścieżka była wielobokiem ograniczonym z jednej strony wytrawieniem
(wyfrezowaniem?) między środkową a skrajna nogą stabilizatora oraz
przecięciem pomiędzy nogami kondensatora. Od góry było to ograniczone
przecięciem z polem masy. Pomysł chyba dobry dla frezowania płytek bo
minimalizuje ilość potrzebnych frezowań. Czy do takiego projektowania używa
się specjalnego 'rutera' połączeń? Czy też wszystko robi wprawny
projektant. Ja jestem przyzwyczajony że np. wyjście stabilizatora łączę
ścieżką np 20 mils z nogą kondensatora. A tutaj projektant projektuje
przecięcia które wyznaczają pola miedzi które okazują się być ścieżkami. Ja
do tej pory nie spotkałem się z takim projektowaniem druku. Pewnie by się
sprawdzał przy zasilaczach - znacznych prądach.
Ktoś widział takie płytki? Potrafi powiedzieć coś jak się projektuje taki
druk?

Pozdrawiam MArek