Dzisiaj właśnie skończyłem składanie tego superreakcyjniaka FM z MT
6/84. Skończyłem i nie jestem w stanie powiedzieć czy działa czy też
nie, dlatego chciałbym zapytać kogoś bardziej obeznanego z takimi
konstrukcjami. Nie jest wykluczone, że po prostu mieszkam za daleko od
nadajnika i choćbym nie wiem jak się namęczył niewiele zdziałam. Do
najbliższego ośrodka nadawczego (Malczewskiego w Krakowie) w linii
prostej będzie jakieś 20km, jednak w grę wchodzą przeszkody terenu.
Faktem jest, że niektóre słabsze stacje (np. Antyradio) za nic nie chcą
łapać nawet na lepszym odbiorniku bez zewnętrznej anteny.

Po podłączeniu zasilania zgodnie z opisem podkręciłem głośność na max, a
R2 skręciłem do masy. Z głośnika wydobywa się głośny, wyraźny, "miękki"
szum. Raczej zgadza się to z tym co czytałem o układach superreakcyjnych
oraz co widziałem w prezentacjach krótkofalarskich konstrukcji tego typu
na Youtube. Gdy zaczynam manipulować R2 układ w końcu się wzbudzać i
generuje niezbyt przyjemne, głośne wycie.
Jednak gdy zaczynam kręcić trymerem układu rezonansowego (nie mogłem
znaleźć lepszego kondensatora zmiennego o wymaganej pojemności - taki
sam trymer powietrzny został użyty w układzie prototypowym z MT, co
widać na zdjęciach) nie słychać prawie nic. Prawie, co kilka razy
trafiłem na coś, co przypominało ludzką mowę. Nie byłem jednak w stanie
rozpoznać słów, gdyż znajdowała się na granicy słyszalności i tonęła w
szumach. Przy skręceniu trymera na sam dół słychać zakłócenia w postaci
niskiego warkotu, gdy podkręci się go do góry (tak, że sekcje się
"rozjeżdżają") szum zaczyna się zmieniać w pisk.

Starałem się wykonać układ starannie, wszystkie elementy przed
lutowaniem mierzyłem. Nie zawsze mogłem się trzymać opisu w 100%,
starałem się jednak minimalizować zmiany. Oto ich lista na wypadek,
gdyby któraś z nich okazała się istotna:

1) Tak na szybko nie udało mi się kupić kondensatorów styrofleksowych
KSF zastosowanych w filtrze między detektorem a wejściem wzmacniacza
m.cz. Zamiast tego użyłem współczesnych, plastikowych "kostek". Niemniej
sprzedawca stwierdził, że to również kondensator foliowy.
2) Nie udało mi się kupić kondensatora 5.1 pF (C4). Zamiast tego
zmierzyłem posiadane kondensatory ceramiczne o nominalnej pojemności 4,7
pF i wśród nich znalazłem jeden o realnej 5.0 pF.
3) Dławik - w oryginale jest mowa o rdzeniu ferrytowym o średnicy 4mm i
długości około 12mm. Ja znalazłem u siebie jedynie taki o grubości 3mm i
długości 20mm. Nawinąłem na nim zgodnie z opisem 30 zwojów drutem w
emalii 0,1mm. Co prawda nie wyszło idealnie, zwój przy zwoju (a paru
miejscach powstała szpara) ale jedna osoba z forum elektroda.pl
stwierdziła, że dławik nie jest krytyczny i nie muszę poprawiać (zarówno
co do innego rdzenia jak i uzwojenia) więc tak zostawiłem.
4) Cewka obwodu rezonansowego. Powietrzna - nawinąłem ją korzystając ze
śrubokręta o średnicy 6mm, jako wzorca. W opisie była mowa o sześciu
zwojach. Ja początkowo dałem pięć, potem skróciłem do czterech licząc,
że uda mi się wbić w nowe pasmo.
5) Kondensator C1, sprzęgający antenę z obwodem rezonansowym. Wedle
opisu ma to być trymer 0,5-1pF. Nawet dzisiaj trudno dostać takie coś. W
oryginalnym projekcie zastosowano dziwaczny patent ze skręconymi
drucikami w izolacji. Ja nie byłem tego pewien i zastosowałem
kondensator 1pF. Czyżby to był aż tak krytyczny element?
Czy coś wskazuje na jakieś błędy w montażu? A może jednak zrobiłem co
mogłem, tylko mieszkam za daleko od nadajnika?