Pan J.F. napisał:

>>> a) szybkie DAC byly widac kiepskie i drogie, skoro tak nie zrobiono
>>> wczesniej,
>> Kilkubitowy DAC, to parę oporników. Szybki jest. I niespecjalnie
>> drogi. Więc nie to. Pepesza, która potrafi wystrzelić tyle bitów
>> w krótkim czasie była droga.
>
> Teoretycznie sie z Toba zgadzam, a jednak IBM w owych czasach robil
> inaczej. A VGA byly drogie (6 bitow to juz nie takie pare) ..

Sześciobitowa drabinka nie jest wielkim wyzwaniem. To też tylko
teoretycznie musi być sześciobitowym przetwornikiem, dokładne być
nie musi, takie tam zgrubne robienie woltów z bitów.

>>> b) czesc monitorow tego nie pokaze, i bedzie jeszcze gorzej niz
>>> przy 2-bit sygnale.
>> Dzisiaj to by była zaleta -- można ludziom sprzedać nowy monitor.
>> Ale wtedy rozwój wyglądał tak, że dopasowywano się do istniejących
>> rzeczy.
>
> Dzis tez tak zle nie jest, trzeba byc duzym, aby przepchnac nowy
> "standard".

Jak potrzebowałem rozdzielczości pionowej 1035 (czy coś koło tego),
bo mi się Ważny Program na ekranie nie mieścił, to sobie zmieniłem
modeline. I karta, i monitor łyknęły. A to było wczoraj, może nawet
przedwczoraj. Z czasem wszystko stało się bardziej elastyczne.

>> Działało z większością dostępnych monitorów MDA/HGC -- więc
>> był powód do uciechy. Te wczesne standardy (CGA, MDA) projektowano
>> tak, by można było skorzystać z seryjnie produkowanych kineskopów
>> i układów odchylania telewizorów.
>
> Trudno aby zaczeli od stawiania laboratorium LCD.
> Zauwaz, ze czestotliwosci jednak nieco inne - i nie wahali sie ich
> zmieniac coraz bardziej.

Ale tylko nieco. Tolerowane przez podzespoły telewizyjne. Dla MDA
amerykanie zaimportowali nawet europejskie 50 Hz.

--
Jarek