> nie. ja to widze inaczej. to o czym ty mowisz to operowanie w pewnej
> zalozonej przez pewien styl formie.

Forma raczej nigdy nie była "założona z góry". Często kształtowała się w wyniku
wieloletniej ewolucji (i dopiero poźniej wskazywany zostawal jakiś wzorzec
formy) lub częściej - jako bardziej lub mniej twórcze naśladownictwo dzieła,
które (często w sposób rewolucyjny) zdołało wywołać silny efekt u odbiorców
(np. Warhol, wspomniany Il Gesu). Fakt, że w twórczości nam współczesnej (typu
Warhola) trudno mówić o powszechnych naśladowcach jako współuczestnikach
tworzenia formy i raczej uznamy ich za kopistów. Pogląd ten za kilka pokoleń
może być inny. Na razie jest to dla nas zbyt bliskie.


> ja mowie o braniu fragmentu np. utworu muzycznego lub kilku|nastu i
> zlepianiu tego w papke jako swoj wlasny utwor. to nie jest to samo
> chociazby dlatego, ze brane fragmenty nie naleza do tego samego stylu.

Przecież to właśnie zrobił Duchamp łącząc koło od roweru z drewnianym
taboretem :)! Było to całkowicie bezsensowne połączenie rzeczy sprzecznych. Ale
stworzył tym coś nowego, co dało podwaliny rewolucyjnie innemu spojrzeniu na
sztukę.
No właśnie - dzisiaj mamy inne zdanie na temat jego twórczości niż wielu jemu
współczesnych.

>>>> Cały sęk w tym, że byłoby to coś co jest dla nas dzisiaj nieprzewidywalne.
>>>> I na tym polega ten rozwój.
>>> czy widzisz jeszcze szanse, ze cos takiego sie wydarzy?
>>> ja widze szanse jedynie w uzyciu nowych technologii.
>>Jak byśby wiedzieli co się stanie to nie miałoby to sensu.
> ale ja nie uzylem slowa _wiedziec_. <rs>

Pewno pojawi się jakiś rewolucjonista, który postawi do góry nogami
dotychczasowe postrzeganie sztuki. Może masz rację, że będzie to z
wykorzystaniem jakichś nowych technologii.

Niebezpieczeństwo widzialbym w czymś innym. W przeciwieństwie do dawnych
czasów, kiedy sztuka istniała jedynie dla swego rodzaju elity, dzisiejsza
twórczość służy przede wszystkim masom nie przygotowanem na głębszą refleksję.
Sztuka jako taka schodzi na margines, a górę bierze dążenie do łatwego
zaspokajania masowych oczekiwań odbiorców poprzez serwowanie prostych, często
prymitywnych, płytkich i do cna kiczowatych bodźców. I o to mi chodzilo gdy
włączalem się w dyskusję w tym wątku dotyczącą "dzieł" z - nazwanego tu -
W.P."Knotto".
Ale analiza tego zjawiska to już raczej temat na zupełnie inną dyskusję :).
Pozdrawiam


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl