W dniu 2011-06-02 17:46, Krzysztof Chajęcki pisze:
> Dnia Thu, 02 Jun 2011 15:06:16 +0200, p 47 napisał(a):
>
>> Czy ty naprawde chcesz tu wmówić, że nawet w przypadku takich prostych,
>> zeby nie napisać, prymitywnych wyrobów całą klasyfikacja stali, jej
>> standaryzacja na etapie produkcji, gatunki i atesty sa nic niewarte i
>> niepotrzebne
>
> ja tylko nieśmiało przypomnę (nieśmiało, bo moim pytaniem niezłego flejma
> wywołałem) iż przyczyną mojego pytania był fakt, że rury z dwóch partii
> od tego samego dostawcy posiadające taki taki sam certyfikat gięły się
> zupełnie inaczej... :-)
>
Anonim P47 (swoją drogą człowiek miłujący dyskusje, bo w tym roku już
wysłał prawie 300 postów na grupy dyskusyjne) po prostu trochę jątrzy.
Dyskusja jest chyba ciekawa - w końcu grupa dyskusyjna jest po to, żeby
dyskutować. Nadmierne wzruszanie się nie ma sensu. Taka dyskusja ma dać
materiał do przemyśleń, ewentualnie jakichś działań.

Muszę powiedzieć, że dyskusja mnie zaciekawiła, rozmawiałem nawet z
fachowcem w tej dziedzinie i jego opinia jest podobna, jak moja. Mówi,
że jeśli niepowtarzalne własności są zbyt kłopotliwe to może się okazać
konieczne wstępne sprawdzanie partii. Jego zdaniem norma nie jest w
stanie zagwarantować takich, jak to powiedział "złośliwych" własności,
jak zdolność do perfekcyjnego gięcia. Szczególnie jeśli używane gatunki
stali nie należą do wyrafinowanych. A pewnie w tym przypadku nie.

Jego zdaniem są tylko dwa rozwiązania:
Używać lepsze gatunki stali (może być bolesne dla kasy).
Sprawdzać partie przed użyciem.

Jego opinia jest taka, że bardzo dobre i drogie gatunki dają w miarę
powtarzalne rezultaty, ale odpady się trafiają też za często.

W broszurze firmy TRACTO-TECHNIK znalazłem bardzo znamienny tekst
potwierdzający tą opinię (tekst po niemiecku): "Zakupienie na pierwszy
rzut oka drogich, ale wysokiej jakości rur może się okazać opłacalną
inwestycją".

W. Bicz