W dniu poniedziałek, 15 sierpnia 2016 14:40:24 UTC+2 użytkownik Krzysztof Halasa
napisał:
> Starzec z Gór <d...@v...pl> writes:
>
> > albo może to być technika fotografowania.
> >
> > Bingo.
>
> Tak w ogóle, to raczej mniej częste użycie pojęcia "focus shift".

No cóż, wiara w 100% dokładność AF się mści.

>
> >> > Jeżeli ognisko obiektywu znajdzie się bliżej płaszczyzny sensora niż
> >> > wynosi wartość ogniskowej, to obraz będzie nieostry - dla każdej
> >> > odległości. Oczywiście im bliżej przysuniesz, tym bardziej.
> >>
> >> No tak, ale... co to ma do rzeczy?
> >
> > Naprawdę nie wiesz ?
>
> No nie. Napisz dlaczego uznałeś za stosowne o tym wspomnieć.

Ma tyle, że postulat ustawiania na odległość większą niż 50 m dla obiektywu 50mm to
jest bzdura totalna.
Dla tej ogniskowej taki zakres odległości to jest "nieskończoność" więc wszystkie
obliczenia prowadzące do takich nastaw, są zwyczajnym bajkopisarstwem.

>
> > Teraz to ja nie rozumiem co Ty wypisujesz. Otwór zawsze jest względny,
>
> Otwór to jest otwór, i przede wszystkim ma swoją średnicę, wyrażoną
> przede wszystkim (zwykle) w milimetrach.

Wielkość "otworu" w milimetrach nijak się ma do tematu, bez uwzględnienia dodatkowych
zmiennych. O fotografii rozmawiamy, a nie na ten przykład o kanalizacji.

>
> > to raz, dwa, nieważne czy ogniskowa jest stała zmienna czy wymienna,
> > ważna jest możliwość odsunięcia lub, rzadko, przysunięcia do
> > płaszczyzny sensora.
>
> I piszesz o tym w kontekście aparatów "free focus"?

Piszę w kontekście Twojej niejasnej wypowiedzi.

>
> >> > Co do kamerek się nie wypowiadam - nie znam się i nie wiem co je
> >> > ogranicza.
> >>
> >> Jest dokładnie tak samo, pomijając konkretne wartości.
> >
> > I skąd się tam bierze paralaksa ??
>
> Dokładnie tak samo paralaksa nie ma tam nic do rzeczy, IOW w ogóle nie
> występuje (pomijając owe lunety).
> Paralaksa wymaga przynajmniej dwóch różnych "punktów widzenia".

Domyślam się że owe kamerki mają obiektywy o stałym otworze WZGLĘDNYM, określonej
ogniskowej obiektywu i stałym ustawieniu ostrości.

>
> >> >> Np. niektóre aparaty Sony A APS-C mają matryce o wielkości piksela
> >> >> poniżej 4x4 um^2.
> >> >
> >> > Czujnika !
> >>
> >> Sugerujesz, że wymiary piksela są inne?
> >
> > Nie sugeruję - to jest oczywista oczywistość, wymiary czujnika to
> > konkretna wielkość fizyczna, zaś "wymiar piksela" to jakaś abstrakcja.
>
> Aha.
> Jak dla mnie, jeśli matryca ma wymiary np. 23.6x15.60, i rozdzielczość
> 6000x4000 (24 mega >> piksele <<), to wymiary piksela absolutnie nie są
> abstrakcyjne i wynoszą (brutto, ale to matryca BSI) ok. 3.9x3.9 um^2.
> Czujnik to moim zdaniem zupełnie inny element niż matryca (i niż piksel
> na matrycy), ale oczywiście nie zamierzam o to toczyć bojów.

Ależ doskonale rozumiem - stoisz na przegranej pozycji.
Otóż matryca ma x cm kwadratowych powierzchni, generuje y pikseli ... ale... Ale
piksel to nie jest obraz z pojedynczego czujnika na matrycy tylko wypadkowa z kilku
sąsiadujących ze sobą czujników . Pojedynczy czujnik odpowiada za jedną konkretną
składową, która jest jakoś tam przeliczana, sumowana z sąsiednimi i w rezultacie
otrzymujemy punkt obrazowy czyli piksel. Teoretycznie, sytuacja jest idealna, gdy na
grupę czujników na matrycy , podawany jest jednolity sygnał, czyli krążek
rozproszenia pokrywa nam te kilka sensorów odpowiedzialnych za powstanie jednego
punktu obrazowego.
Tylko powiedz mi, w jaki sposób te sygnały są separowane, bo po mojemu zwyczajnie nie
są...
>
> >> > W zależności od wymagań oraz oczywiście od jakości
> >> >> optyki obiektywu itp., krążek rozproszenia powinien mieć wielkość
> >> >> poniżej nawet 4 um do powiedzmy 10 um. Jeśli użyjesz obiektywu
> >> >> np. 50/2.8, to w takich warunkach odległość hiperfokalna będzie
> >> >> wynosić od kilkudziesięciu metrów do ok. 250 metrów.
> >> >
> >> > Nie jest to prawdą.
> >>
> >> A co _konkretnie_ nie jest tu prawdą?
> >
> > Te obliczenia.
>
> Tu nie ma obliczeń. To są dane wynikające z oszacowania (i przemnożenia
> przez odpowiedni współczynnik, bo przecież dokładnie tak zdjęć nie
> robię).
>
> > Opierasz się na błędnym założeniu że minimalny krążek rozproszenia można sobie
dowolnie regulować.
>
> Nie dowolnie. Np. przyjęcie krążka rozproszenia rzędu 0.01 um byłoby
> niesensowne, gdyż byłby dużo mniejszy od wielkości piksela.

Nie ma czegoś takiego jak wielkość piksela.Piksel to jest pojedynczy punkt obrazu
wynikowego !

> Podobnie, przyjęcie 100 mm byłoby bez sensu, bo cała matryca stałaby się
> czymś w rodzaju może światłomierza.
> Natomiast przyjęcie krążka rozproszenia wielkości piksela,
> w szczególności w fotografii elektroniki (PCB), jest bardzo sensowne
> (tak, wiem że nikt normalny nie robi zdjęć makro z hiperfokalną).

??

> Czasem przyjmuje się nawet mniejszy krążek rozproszenia, zwłaszcza jeśli
> mamy ostre obiektywy o względnie małej ogniskowej (ludzie zdejmują też
> filtry IR).

A po co ?

>
> >> Krążek rozproszenia jest zawsze najmniejszy w płaszczyźnie (czy co to
> >> tam jest) ostrości. To jak może być taki sam tam oraz na granicy GO?
> >> A tu, to nawet w ogóle daleko poza strefą ostrości.
> >
> > No właśnie tak jest jedynie w teorii.
>
> No to niestety muszę przyznać, że ja to obserwuję także w praktyce.
> Bardzo często zresztą.
>
> > To oglądanie w 1:1 to jakaś mania. Jeżeli potrzebuję powiększenia
> > detalu, to mniejszym problemem jest zrobienia zdjęcia w większej skali
> > odwzorowania niż kombinowanie z oglądaniem szerszego planu w
> > powiększeniu.
>
> Nie, to nie jest żadna mania, tylko specyfika zdjęć elektroniki. Tak
> w ogóle, to te 24 MPix to jest ledwo wystarczająca rozdzielczość.
> Taki A7 z 42 MPix (czy ile on tam ich ma) byłby pewnie nieco lepszy,
> chwilowo nieco drogi.
> Dopiero płaski skaner ma wystarczającą rozdzielczość - niestety nie
> nadaje się do skanowania płytek z elementami (wyższymi, "component
> side").
>
> Po prostu, jeśli płytka drukowana ma wymiary np. 150 x 100 mm (a to nie
> jest przecież żadna wielka płyta), a elementy mają wymiary np. 1 mm x
> 0,5 mm (wiem, są mniejsze), i chcemy mieć taki np. rezystor przynajmniej
> na 20 pikselach (żeby w ogóle było coś widać - lepiej na 50), to policz
> sobie, w jakiej skali trzeba robić i oglądać zdjęcia.
> Robi się także zdjęcia częściowe (i następnie składa), ze względu na
> zbyt małą rozdzielczość matrycy, a także ze względu na zniekształcenia
> związane z małą odległością (podobnie z różnym oświetleniem).

A to doskonale rozumiem - na jednym zdjęciu musi znaleźć się zbyt dużo drobnych
detali.
Prawdę mówiąc, w takiej sytuacji collage z kilku ujęć wydaje mi się jedynym sensownym
rozwiązaniem, i już widzę ból głowy człowieka który ma napisać skrypt do łączenia
takich zdjęć. Gdyż, jak sądzę, fotografowany obiekt nie będzie odwzorowywany płasko,
tylko pod pewnym kątem...
Współczuję, to ja już wolę fotografowanie makiet architektonicznych.
Pozdrawiam Marcin