Pan Sebastian Biały napisał:

>> Wrażenie koloru w mózgu nie powstaje z prostego rozłożenia światła na
>> trzy składowe i opisanie ich warości.
>
> Nie, tutaj jest jakiś problem z czujnikiem, jestem w stanie zrozumieć
> przekłamania, ale tutaj mamy do czynienia z kompletnym glupieniem
> czujnika. Robiłem doświadczenia i np. postawienie w polu widzenia
> nagrzanej szklanki do 100C z wodą powoduje zupelnie randomiczne wyniki,
> ta sama szklanka po ostygnięciu ma kolor szary.
>
>> To jest zawsze porównanie do obserwowanego lub zapamiętanego punktu
>> odniesienia.
>
> Zabawka wlasnie tak dziala - sam określasz co to jest czerwony pokazując
> kilka czerwonych przedmitów. Algorytmu nie znam, ale jest uczący.

Nie o to chodziło. W samo południe pokazuję dajmy na to Sebastiana i mówię,
że jest on Biały. O 15:10, czyli przed zachodem słońca, dla maszyny będzie
to już kolor pomarańczowy lub czerwony. Natomiast człowiek o tej bieli
wciąż pamięta. Maszyna też mogłaby spojrzeć za każdym razem na wzorzec
bieli (który w świetle otoczenia może być żółty lub niebieski) i porównać.
Pytanie, czy to robi. Sądzę, że nie -- bo takie porównanie powinno
eliminować problemy ze wszystkimi rodzajami światła, również z nadfioletem
i podczerwienią.

Tak sobie myślę, że Francuz zabawia się tam spektrofotometrem, które
zrobiły się ostatnio dość tanie. One dają na wyjściu na przykład 1024
próbki widma z linijki CCD oświetlonej przez siatkę dyfrakcyjną. Jak
ktoś po prostu zacznie porównywać widma, to efekty mogą być zaskakujące.

>> Dużo tych kolorów potrfi nazwać?
>
> Sam to definiujesz.

Jak mu zacznę opowiadać o amarantowym, turkusowym, kanarkowym i siarkowym,
to dopiero mu się we łbie pomiesza!

Jarek

--
A białe prócz śniegu jest mleko i ser
bibuła i kreda i film "Biały Kieł"
na Jurze Krakowskiej wapienne są skały
Wisełka jest Biała i Leszek był Biały