Jarosław Sokołowski pisze:

> Bzdura. Takie archetypiczne komercyjne lokalne radio, to biznas
> kilkuosobowy. Albo jednoosobowy, jak gościu zawzięty.

Zwykle jednak nawet małe radio musi mieć tych osób trochę więcej - paru
ludzi trzeba puścić z magnetofonami na miasto celem zebrania materiału.
;) Znasz może jakieś przykłady takich jednoosobowych stacji lokalnych?
Prawdę mówiąc nie wiedziałem o takich przypadkach. Jak wiele razy
wspominałem IMO przepisy powinny być zliberalizowane - z małą mocą nja
wykrojonym wycinku pasma powinien móc nadawać każdy, z zachowaniem
minimalnych formalności (podobnie jak w przypadku krótkofalarstwa). Jak
ktoś chce nadawać z większą mocą - koncesja. ;)


> Też nieprawda. Jest odwrotnie. Na przykład Polskie Radio w ogóle nie
> zajmuje się nadajnikami, tylko przekazuje gotowy sygnał do -- za
> przeproszeniem -- TPSA.

Ależ ja sobie z tego doskonale zdaje sprawę. :)
Jakie jest prawdopodobieństwo, że po wprowadzeniu legalnego LPFM amator
mógłby sobie pozwolić na wynajęcie tego 1W nadajnika u Emitela? ;P


> A jak nie jest amatorskie, tylko profesjonalne i komercyjne, to tak
> być już nie może?

Oczywiście, że może. Niemniej _zazwyczaj_ gdy ktoś ma pieniądze na
koncesję i nadajnik to raczej nie musi redukować etatów do jednego -
swojego własnego. ;) To trochę inna specyfika jednak...


>> Dziwisz się dlaczego moim zdaniem w przypadku zalegalizowania tego typu
>> działalności właśnie taki materiał powinien znaleźć się na egzaminie?
>
> Ani trochę mnie to nie dziwi. W tym roku dowiedziałem się (z lokalnego
> radia), że tarzańscy bacowie mają być poddawani egzaminom z teorii
> wysokogórskiej gospodarki pasterskiej. Egzaminy mają organizować
> ministerialni urzędnicy. To jest bardzo powszechny sposób myślenia.

Ok, może inaczej. Bardziej pragmatycznie. Egzamin pozwoli odsiać
nastoletnich żartownisiów, którzy kupiliby na Allegro nadajnik za
pieniądze od mamusi celem notorycznego rzucania łacińskim określeniem
krzywizny na paśmie FM. Popatrz na różnicę między pasmami amatorskimi a
CB-Radio. Na tych pierwszych panuje względna kultura - amator posługuje
się znakiem ściśle powiązanym i identyfikowanym z jego osobą. Zdobycie
uprawnień wiązało się z mniejszym lub większym wysiłkiem, więc się je
szanuje. Z drugiej strony CB-Radio - poziom chamstwa niestety nieraz
woła o pomstę do nieba.
W życiu nie życzyłbym sobie aby tak wyglądało polskie LPFM. Egzamin i
wydawanie licencji to najprostszy, w miarę skuteczny i co najważniejsze
skuteczny sposób ograniczenia zjawiska.