On 2018-08-07, J.F. <j...@p...onet.pl> wrote:
> Użytkownik sczygiel napisał w wiadomości grup
> W dniu poniedziałek, 6 sierpnia 2018 16:13:00 UTC-5 użytkownik Marek
> napisał:
>> Zapomnij, mam ten sam dylemat. Praktycznie nie da się skleić
>> (uzyskując pierwotną wytrzymałość) czegoś co pracuje jak dźwignia,
>> zaczep lub uchwyt.
>> Jak ktoś kiedyś wymyśli sposób na łączenie takich materiałów w
>> sposób
>> "pierwotny" na poziomie cząsteczkowym/ataomowyn to będzie
>> milionerem.
> Jeszcze jedna metoda, to naklejenie z bokow cienkich blaszek.
> Jesli tylko jest miejsce, to taki laminat powinien wiecej wytrzymac.
>
> Ewentualnie mata weglowa lub szklana ... ale stal moze byc ciensza.
> Hm, taka mate to by sie chyba dalo wtopic w plastik.

Zakładam, że ten "plastik" to jest termoplast typu PS, PC, PMMA, twarde
PCW, ABS. Te się da skleić choć sama spoina będzie zwykle słabsza.
Poliolefiny (PE, PP) to już dużo większa zabawa.

Jeśli się fizycznie da a wygląd ma drugorzędne znaczenie, to zwykle
kleję dwuskładnikowymi klejami epoksydowymi owijając złamanie cieńką
szmatką przesyconą takim klejem. Nie musi być od razu włókno węglowe czy
szklane. Taka szmata np. bawełniana doskonale się nadaje.

Jak estetyka ma znaczenie a przedmiot jest wystarczająco gruby, to
kołkuję. Wywiercam dziurki w obu częściach, dopasowuję kołki (drewno -
np. wykałaczka, kawałek śruby etc.) i zalewam te dziury z kołkami
wspomnianym epoksydem a całość w miarę możliwości owijam taśmą klęjącą
aby w ogół pęknięcie utworzyła się cieńka warstwa/kołnierz.

Z poliolefinamy jest znacznie gorzej i tu zwykle "spawam"
peknięcie lutownicą nakłuwają szpicem tak, że przebijam pęknięcie pod
katem. Czasmi kołkuję przez pęknięcie goracym gwodźiem lub śrubą.

--
Marcin