W dniu 2019-03-12 o 01:51, Marcin Debowski pisze:

> HDR to jest ogólnie high dynamic range, nie musi być bracketingiem.

W praktyce musi. Nie wydobędziesz detali z przepalenia 100%.

> Ale mnie zastanawia jeszcze jedna rzecz. W sytuacji, którą opisałeś,
> gdzie mamy w miarę oświetlony pokój, jasne okno, dodajmy jeszcze ciemne
> kąty, oko i tak nie odbiera przeciez wszystkich szczegółów w tych kątach
> i światłach okna bo tez ma w końcu swoje ograniczenia.

Tu zgoda. Taką mamy konstrukcję oka. Ale m nie o szczegóły chodzi (w
sensie "ilości pikseli") lecz o kontrast. Ten sam kontrast uchwycony
okiem i cyfrowo wygląda relatywnie drastycznie dla wersji cyfrowej.
Widzisz obraz za oknem poprawnie, a grzejnik pod parametrem jako trochę
ciemniejszy a nie czarny.

>> Podpowiem Ci, że jest jeszcze jedna technika, która nie zmienia
>> rozpiętości tonalnej ale redukuje szum (głównie ten ciemny) w sposób
>> bardzo duży. Otóż robi się parę zdjęć z tymi samymi nastawami i potem
>> składa się te zdjęcia w taki sposób, aby wyłonić wspólne kształty dla
>> wszystkich klatek (ignorując w ten sposób zmiany spowodowane szumem).
>
> I wychodzą nam wtedy ładnie nieco bardziej napalone i nieco bardziej
> zdechłe piksele :)

Bo ja wiem? Zależy od warsztatu pracy. Jeśli "na lenia" przetworzysz
materiał, czyli w jakiejś apce wciśniesz guzik i masz, to może tak być,
o ile algorytm nie jest zbyt inteligentny.

Tymczasem algorytmy są bardzo różne. Może nie dokładnie na powyższy
temat, ale jako przykład różnic algorytmów robiących to samo przytoczę
odszumianie RAW w ACR vs. DxO Optics Pro 11 z algorytmem prime. Porównaj
sobie na tym samym zdjęciu, które ma dużo cieni. Ilość detali w tych
partiach dla obu tych programów to przepaść! Odzyskana kolorystyka - też
spora różnica na rzecz DxO. I to wszystko dla jednej i tej samej klatki.

--
Pozdrawiam,
Marek