Pan J.F napisał:

>>> Wczesniej brakowało pamieci, a mozliwosci drukarek nie zachęcaly do
>>> cudowania.
>> Przede wszystkim możliwości oprogramowania nie zachęcały do cudowania.
>
> Mozliwosci oprogramowania byly jakims tam kompromisem zachcianek
> uzytkowników i mozliwosci sprzetowych.

Nie. W tym szeroko rozpowszechnionym micie nie ma zbyt wiele prawdy.
Sprzęt ma marginalne znaczenie wobec oprogramowania, ze szczególnym
uwzględnieniem UX. Dobrym przykładem z tej konkretnie dziedziny jest
TeX. Powstał w 1982 roku, do pracy potrzeba mu klikadziesiąt kB wolnej
pamięci, potrafi ze składem tekstu zrobić wszystko, co przez stulecia
od Gutenberga powstało wokół kultury zadrukowanego papieru. Tak, na
drukarce 9-igłowej też da się to dość wiernie oddać. Próby zrobienia
tego samego na lepszym sprzęcie (ale inaczej) trwały jakieś 30 lat,
nim wyniki stały sie porównywalne.

> Nawiasem mowiac - nowoczesne drukarnie pojawiły sie w chyba w PRL
> w latach 70-tych. I jak sobie wtedy radzono?

Tego nie wiem, bo chyba żyłem w jakimś alternatywnym PRL -- w latach
siedemdziesiątych widywałem wyłącznie drukarki bębnowe.

> A i wczesniej byly ogolnopolskie gazety jak Trybuna Ludu, czy Prawda
> w ZSRR .. dalekopisy, modemy?

Prędzej czarna wołga. Nawet Gazeta Wyborcza na początku szła z gorącego
składu (ołów) robionego w drukarni Życia Warszawy przy Mokotowskiej.
Szczytem techniki była tasiemka papierowa, ale to rzadkość.

>> Sterownik DVI/PCL dobrze sobie radzi z pomieszaniem kolejności. Opis
>> strony jest na tyle mały, ze bez problemu mieści się w pamięci.
>
> Tylko potem musisz to zrasteryzowac i nadążyć przy tym za laserem.
> A jak pisze - te opisy mogą skomplikowane kombinacje zawierac.

W DVI/PCL nie jest to skomplikowane. Mogę nawet wielokrotnie analizować
całą stronę po to, by zrasteryzować wąski pasek, którym aktualnie
zajmuje się drukarka.

> Natowmiast swego czasu wpadlem na pomysł, ze igłówka drukująca
> na składance, moze długie wydruki robic.
> A tu zonk - w Windows bylo ograniczenie dlugosci strony
> do 55cm, o ile mnie skleroza nie myli.
> Potem cos zmienili i jest wiecej, ale tez ograniczenie.

No proszę, a był koło 90 roku taki prościutki program pod DOS, nazywał
się bodajże "banner" i robił to, co w nazwie. Czyli na dowolnie długiej
wstędze papieru druparki igłowej drukował napisy, i to nawet całkiem
dobrze zrobionymi fontami.

>> Cały czas przecież ma, bo języka lepszego od postscriptu dla drukarek
>> nie wymyślono.
>
> Bo ja wiem ... potem wymyslono GDI, i teraz chyba jakos tak to leci.

To znaczy jak leci? Bo mam wrażenie, że przez ghostscript w komputerze.

> Postscript w zasadzie niepotrzebny, ba - to tylko klopot, jak trzeba
> obrazki drukowac, a kto widział wydruk bez obrazków.

Na czym polega ten kłopot, bo nie załapałem?

>>> Tak swoją drogą - oni naprawde przeliczali te literki wielomianami
>>> Beziera? Dosc czasochlonne sie wydaje.
>> W Postscripcie? Jak najbardziej. Dzisiaj to w ogóle nie zajmuje czasu,
>> ale kiedyś? Chyba najbardziej pożyteczny program, jakie kiedykolwiek
>> napisałem w Postscripcie, wsysał plik *.pfb z postscriptowym fontem
>> i po minucie wypluwał plik *.mf, który METAFONT dalej przerabiał na
>> bitmapy. No i obraz strony na ekranie nie czekałoo się kilka minut,
>> pokazywał się od razu.
>
> no ale to pecet z windows, a co z drukarkami?
>
> One raczej normalnie szybko drukowały.

Pecet z windows/dos/linux. Jako font ekranowy, przyśpieszający tempo
pracy o cztery rzędy wielkości. Drukować tymi fontami też się dało,
choć lepiej było na drukarce (albo naświetlarce) postscriptowej.

--
Jarek