W dniu 2012-03-26 21:56, Roman W pisze:
>
> Certyfikuje sie systemy, a nie same programy (ani tym bardiej samych programistow).

Twoim zdaniem to dobrze czy źle? Bo ten argument (jako sensowniejszy)
już był w tej dyskusji przytaczany. Zakładam, że czytałeś wątek.

> Certyfikacja programistow jest teoretycznie sensowna, ale nie przejdzie bo jest nie
na reke korporacjom.

Nie przejdzie z powodów obiektywnych, a nie wydumanych teorii
spiskowych. Nie da się "od tak" spowodować, żeby programowanie nagle
stało się sztuką tajemną, dostępną dla grupy wybrańców. Jak to ma
wyglądać? Ustawowy zakaz programowania dla tych, co certyfikatu nie zdobędą?
Poważnie pytam, jak technicznie zagwarantować, że ludzie bez certyfikatu
przestaną pisać programy? Jak zmusić ludzi do używania tylko programów
napisanych przez certyfikowanych programistów?

> Jezeli certyfikowany jest system, mozesz zwolnic niecertyfikoanych miejscowych losi
ktorzy go zbudowali i go utrzymuja, zeby zatrudnic za 50% kosztow losi z Indii albo
Ukrainy. Certyfikacja losi by tylko komplikowala sprawy i utrudniala wygospodarowani
oszczednosci na nowy samolot i premie dla CEO, a tego bysmy przeciez nie chcieli,
prawda?

Certyfikacja łosi utrudniałaby dostęp do programowania każdemu, kto
miałby na to ochotę i chęć zarobienia na nowy samolot bez pytania o
zgodę jakiegoś nadcertyfikowanego, który łaskawie by wydał (albo i nie)
zezwolenie-certyfikat.
Właśnie tego byśmy nie chcieli.
A przynajmniej ja.

>
> Certyfikacja zawodowa takich zawodow jak lekarze czy prawnicy istineje tylko jako
pozostalosc systemu cechowego ktory pojawil sie przed globalnymi korporacjami i
jakims cudem przetrwal. Jestem pewien, ze korpo wolalyyb moc zatrudniac na etatach
lekarzy dowolnych cudakow bez dyplomu, tylko jak na razie nie byloby politycznej
akceptacji na taki numer.

Pomimo tego, ludzie nadal chodzą do różnych uzdrawiaczy, badają się
wahadełkiem, piją wielokrotnie rozcieńczoną wodą wodę i... płacą za to
grube pieniądze.
Może nie tyle co pomimo, ale równolegle.

O ile na (konkretne) pudełko z krzemem, przez które płynie prąd i które
da się z dużą dokładnością zreplikować w wielu egzemplarzach da się
wystawić certyfikat, o tyle na przeszczep serca już nie. Każdy ma inne.
Dla mnie to zasadnicza różnica. Dlatego _w_tym_przypadku_ faktycznie
bardziej sensowne (przynajmniej takie sprawia wrażenie) jest
certyfikowanie tego kto serce przeszczepia, albo zęby wyrywa.
Co do prawników analogicznie, człowiek potrzebuje porady prawnej
_niepowtarzalnej_, często podobnej, ale to podobieństwo jest tylko
pozorne, bo niby przepisy te same, ale człowiek i jego sytuacja zawsze
jest inna.

Pozdrawiam
Piotr