"froff" <f...@i...pl> wrote:

[...]
> Pytanie techniczno-elektroniczne:
> Zdaję sobie sprawę, że mniejszy piksel bardziej szumi i robi
> "przesłuchy" od sąsiadów.
> Ale jeżeli mam cztery gorsze piksle zamiast jednego lepszego, to czy
> po uśrednieniu
> wyniku z tych czterech nie będzie on lepszy niż ten z jednego
> lepszego?


Nie będzie lepszy i nawet nie ma prawa być.



Wyobraźmy sobie, że po "dogęszczeniu" piksele robią się jednobitowe
(skrajny przypadek) - przyjmują tylko wartość 0 lub 1 (przy czym pełne
wysycenie = 1 daje już ten sam efekt, co fura, czyli pełny przepał).

Cztery razy bardziej pojemny piksel pozwoli (w najgorszym razie!) na
16 różnych wartości (odcieni barwy). Zgodnie z "teorią sitka"*** musi
być nawet więcej, np. 20. Czyli duży piksel przyjmuje jedną z 20
wartości, cztery małe dadzą tylko uśrednienie z czterech zer lub
jedynek. Jak na dłoni widać, że resajz w dół "grubo" skwantowanego
sygnału nie uratuje już ani dynamiki, ani czułości, ani tonalności,
czyli samego fotograficznego "mięska" - dwa złapane fotony od razu robią
przepał na małym pikselu i już się nie dowiemy, czy fotonów było dwa,
dziesięć, czy milion (choć uczciwie trzeba dodać, że cztery razy większy
piksel miliona też nie złapie. :)

W analizie pominęliśmy w dodatku większą wrażliwość małych pikseli
na szum cieplny, większe niedokładności technologiczne, szybszą
degradację nano elementów wskutek dyfuzji, itd.



Wniosek: Mpiksów powinno być tyle, ile potrzeba użytkownikowi: jak
komuś wystarczy 6, to 6; jak ktoś mocno wykadrowywuje, to np. 10, 12, 14,
a jak ktoś robi w studiu, ma lampy atomowe, to i 60+ będzie dobre.


pozdrawiam

Mariusz [mr.]






*** Mocno zachęcam do zajrzenia do mojego posta "Takie tam o pikselach".