Witam,

Obecnie wygląda to tak: jest kolizja, ja jestem poszkodowany, sprawca (z
uśmiechem na twarzy) podpisuje wspólne oświadczenie o zdarzeniu drogowym
i odjeżdża siną w dal. Od tej chwili ja, niczemu winny, jako
poszkodowany rozpoczynam morderczą batalię z jego ubezpieczycielem o
każdą złotówkę, abym zdołał przynajmniej doprowadzić samochód do stanu
sprzed kolizji. Tracę czas, pieniądze, nerwy i kolejne dni bez
samochodu... Wnioski, odwołania, rzeczoznawcy, sądy... Przy szkodzie
całkowitej z reguły nie ma mowy, by wziąć od ubezpieczyciela kasę, pójść
do komisu i kupić sobie taki sam samochód. Trzeba dołożyć. A to ja
jestem poszkodowany...

Czy nie może wyglądać to np. tak:
Po kolizji, jako poszkodowany, występuję do sprawcy na drodze cywilnej o
odszkodowanie. Zamawiam niezależnego rzeczoznawcę, oddaję auto do
mechanika i żądam konkretnej kwoty od sprawcy. Sąd przyznaje rację. I
teraz sprawca niech sam walczy ze swoim ubezpieczycielem, aby ten
wypłacił mu pieniądze. Jeśli będzie miał problemy, to w przyszłości może
zmieni sobie na innego, albo przynajmniej będzie bardziej uważał na drodze.

Dlaczego to ja, jako poszkodowany, muszę walczyć o każdą złotówkę,
podczas, gdy sprawca na tym nie ucierpi? No, poza szkodą we własnym
samochodzie i utratą 10% zniżek, ale to mnie nie dotyczy.

Przerabiał ktoś coś takiego? :)


--
Pozdrawiam,
Dykus.